Ik stond uitgebreid onder een lauwe douche (na een paar dagen oppervlakkig poedelen wegens geen zin in koud water) en bedacht dat ik vanavond heerlijk schoon in mijn schone bed zou stappen. Want ik had die ochtend de lakens in een emmertje laten weken, vervolgens twee keer gespoeld in datzelfde emmertje (met schoon water natuurlijk), met de hand uitgewrongen en aan de lijn gehangen. Het was een winderige, maar gelukkig droge dag en die lakens waren, ondanks dat ik ze druipend ophing (mijn handen zijn niet zo sterk) al helemaal droog.
En toen ik dat bedacht had, realiseerde ik me dat luxe tegenwoordig behoorlijk onderschat wordt.
Inderdaad. Ik zeg onderschat. Niet overschat.
Onverwachte wending?
Dat is dus precies wat ik bedoel. Ik lees steeds vaker opgewonden tirades over hoe onnodig al onze electrische aparaten zijn en hoe geweldig het eenvoudige, simpele leven van onze voorouders moet zijn geweest. Meestal aangevuld met nog heftigere pleidoois voor zuinigheid en wèg van alles wat onze moderne beschaving kenmerkt.
Gedeeltelijk ben ik het daar wel mee eens. We slaan wel eens een beetje door tegenwoordig. Vooral smartphones vind ik enge dingen. Overal zijn apps voor en voor je het weet heb je zo’n ding ingebouwd in je lijf omdat je hem toch al altijd in je handen had. Brr.
Maar om nu zo lyrisch te doen over leven zonder enige luxe? Dat is weer de hele andere kant.
Ik heb me op Curaçao prima gered, dat is het probleem niet. Ik heb zes weken achter elkaar alles gewassen in dat emmertje. Als je voorgaande periodes in Curaçao en diverse kampeervakanties meetelt in totaal zelfs meer dan een jaar. Lauwe douches zijn ook echt niet slecht voor een mens en als je jezelf eenmaal zover hebt gekregen dat je er onder staat is het best lekker. Echt vreselijk missen deed ik mijn luxe aparaten in Nederland niet.
Maar om heel eerlijk te zijn was het toch wel heerlijk om in Nederland onder een warme douche te staan. Het was nog heerlijker om in mijn ligbad te stappen. En ik vind het toch wel erg prettig om mijn vuile was simpelweg in een machine te stoppen die het zware werk voor me doet.
Een boiler en een wasmachine staan toch wel heel hoog op het lijstje van dingen-die-we-gaan-kopen-als-we-definitief-op-Curaçao-zijn.
Want soms is die luxe gewoon gemakkelijk en is gemakkelijk gewoon fijn.
En ik geloof niet dat ik daar nou zoveel slechter van wordt, ondanks dat een groot deel van het internet (in ieder geval het deel waar ik meestal terechtkom) dat tegenwoordig beweert.
Ik vind trouwens dat deel van het internet bijzonder zuur de laatste tijd. Zuur en veroordelend. Vreselijk negatief over mensen die anders leven dan zij, terwijl ze zelf het idee hebben dat ze o zo goed bezig zijn. Ik begrijp op zich wel waar het vandaan komt. Als je kiest voor een alternatieve levensstijl, moet je jezelf heel vaak verdedigen. Maar het lijkt wel door te schieten naar de andere kant. Aanval is de beste verdediging, zeggen ze, maar daar ben ik het lang niet altijd mee eens. Het wordt er allemaal niet gezelliger op.
Ik reageer meestal gewoon niet op dat soort stukjes, want dat veroorzaakt alleen maar overloze discussies en daar ben ik geen held in.
Maar dit is wat ik zou willen zeggen, tegen al die minimalisten, consiminderaars, no-spenders, simpel levenden, mindfulle mensen en weet ik veel hoe ze zich zelf noemen:
Doe wat je wil.
Eet van maar een paar euro per week, donder al je overbodige spullen het huis uit en gooi de rest er achter er ook maar achter aan, koop een maand, een jaar of een decennium niets nieuws meer, maak en repareer alles altijd zelf, kook nooit uit pakjes, gebruik geen shampoo, koop alles tweedehands (alleen als je het écht nodig hebt natuurlijk), leef zoals men honderd, tweehonderd of zesduizend jaar geleden leefde, stop met werken, los je huis af, ga in een schuurtje wonen, bak je eigen brood, doe aan yoga, mediteer, sta om vier uur op, kweek je eigen groente, hou je eigen kippen, draag je kinderen in een draagzak en geef ze de borst tot ze naar de kleuterschool gaan…
Weet ik veel. Ik vind het allemaal prima. Van mij mag je. Van mij mag iedereen leven zoals hij of zij dat wil, zolang dat een ander niet schaadt.
Sterker nog, ik vind het fijn als je erover blogt, want dat soort dingen is leuk en vaak zelfs inspirerend om te lezen.
Maar alsjeblieft, laat mensen die het anders doen in hun waarde. Zo’n leuk en inspirerend stukje dat ineens heel naar gaat doen over mensen die wel werken, spullen kopen, van luxe houden en misschien iets minder gezond en duurzaam eten werkt op mij als een ijskoude douche. En dan niet van het soort waar je aan went.
Bovendien vind ik het jammer voor jezelf.
Want wat heb je aan al die prachtige denkbeelden over hoe het leven geleefd zou moeten worden, als je alleen maar neer kunt kijken op je even prachtige medemens die toevallig andere keuzes maakt in datzelfde leven?
Volgens mij mis je dan iets heel belangrijks…
Bewust leven én volop genieten. Dat lijkt me absoluut de juiste balans!
En inderdaad, je moet nog maar afwachten of je gezond (en) oud wordt. Niemand kan in de toekomst kijken en alleen maar bezig zijn met zorgen dat je toekomst beter wordt, zou wel eens heel erg zonde van je mooie jaren kunnen zijn.
Haha, ik dacht dat het aan mij lag. Leuk om alle stukjes en theorieën te lezen, maar het gaat wel érg ver; ik word er een beetje kriebelig van. Wij bakken ons eigen brood en eten zonder pakjes en zakjes, maar van wat (spontane) luxe genieten we enorm. Soms lees ik ook dat mensen veel geld willen sparen door hun leefstijl. Dan denk ik: stel dat je ineens ziek wordt? Dan heb je het allemaal voor niks gedaan. Dus hier proberen we bewust te leven en volop te genieten 😉 Groetjes, Evelyne
Precies! Zo leuk was het vroeger nu ook weer niet. Ik denk dat we soms uit oog verliezen dat het meer de instelling van de mensen is waar we naar terugverlangen, niet de levensomstandigheden.
Ja, precies! Simpeler leven is fijn, maar moderne ontwikkelingen hebben echt ook voordelen. Het draait altijd om de juiste balans. Die zendingsdrang snap ik op zich wel, hoor (bij jou voel ik het trouwens niet zo), maar af en toe wordt het wel erg eenzijdig gebracht…
Wat een stukje naar mijn hart.
Bij ons was laatst de verwarmingsketel stuk, en om die te repareren, moest er een onderdeel besteld worden.
Dat duurde dus een paar dagen.
We redde ons prima hoor.
Maar wat een zaligheid als je ( i.p.v. de waterkoker mee naar boven om de wastafel met warm water te vullen en je daar te wassen), gewoon weer lekker onder de douche kunt staan!
Gelukkig hebben we nog een gashaardje in de huiskamer, maar met die kou is wat warmte boven toch ook heel fijn.
Bovendien heb ik ( een overigens prima) jeugd gehad met nog behoorlijk veel armoede.
Mensen die zeggen: vroeger was alles beter, wil ik nog wel eens voorzichtig vertellen hoe echt arm zijn was.
Nee, een ( behoorlijk) stukje luxe is best fijn!
Je geen geldzorgen te hoeven maken, en een comfortabel huis hebben.
Ik ben er blij mee!
groetjes, Franca.
ps overigens mag iedereen van mij leven naar eigen goeddunken hoor, ook al is dat niet altijd in mijn straatje, vrijheid blijheid!
Ja, da's wel een beetje een rare bijwerking. Je hebt het beste voor met jezelf, je kinderen en de aarde en dan krijg je een soort zendingsdrang. Nee, niet altijd plezierig.
Als wij kamperen dan geniet ik aan de ene kant van het eenvoudige leven, hoe alles terug gebracht wordt tot de basisbehoeften in het leven: zorgen voor eten, de tent schoonhouden, interactie met anderen en slapen. Maar tegelijk denk ik ook aan de mensen die ooit op het Drentse land in plaggenhutten woonden. Aan hoe zij het hele jaar rond op een klein oppervlak moesten leven. Alle seizoenen. Na twee weken tent, snap ik waarom mensen vroeger krom liepen en niet heel groot werden…;-) Het maakt me eigenlijk dankbaarder voor hoe goed we het nu hebben en dat ik zorgvuldig wil omgaan met die verworvenheden.