Het is niet altijd leuk dat onze slaapzolder (zo betitelde een makelaar wat wij trots ‘de slaapkamer’ noemen) nog niet helemaal geïsoleerd is (staat wel op De Lijst). ‘s Zomers kan de temperatuur namelijk behoorlijk oplopen en dat houdt in dat we moeten slapen met alle ramen open. En dan hoor je van alles.
Normale mensen slapen daar waarschijnlijk doorheen, maar ik dus niet. Het geruis van het verkeer van de provinciale weg kan ik wel filteren, dat hoor ik niet bewust. Maar ons dijkje is ook een doorgangsroute voor fietsers. En die passeren allesbehalve geruisloos.
Dat klinkt raar, maar het is zo. De fietsen zelf maakt meestal geen geluid. Hoewel, soms loopt er iets aan, of rammelt het zo hard dat je verwacht dat het ding elk moment uit elkaar kan vallen, maar meestal valt het wel mee. Het is alleen zo jammer dat de mensen die op die fietsen zitten niet beseffen (of er domweg geen rekening mee houden) dat er mensen wonen en proberen te slapen in de huisjes waar ze langs fietsen. En dat die dus alle gesprekken kunnen horen. Wat heel irritant is, want je hoort maar een paar zinnen en dan zijn ze alweer voorbij.
En dan vraag je je dus af waar dat over ging.
Vannacht had ik er weer eentje.
‘Ik pak iets te eten. Ik eet het op. Ik ga naar boven…’
De rest kon ik niet horen. Maar ik heb er een half uur over na liggen denken.
Het was sowieso een rare opsomming. Waarom die toevoeging ‘Ik eet het op’? Dat is meestal de reden waarom je iets te eten pakt, dus dan hoef je er niet bij te vertellen dat je het opeet. Je vertelt het er juist bij als je dat niet direct deed. Was deze jongen het type dat zeer gedetailleerd denkt en volgde er op ‘Ik ga naar boven’ ook nog de totaal overbodige mededeling ‘via de trap’?
Of was het een voorspel voor wat er boven gebeurde? Volgde daarna een smerig verhaal over hoe dat eten dat hij dus net had opgegeten er direct weer uit kwam? Of wilde hij uitleggen dat hij toen hij boven was meteen weer honger had ondanks het eten dat hij gepakt en zelfs opgegeten had?
Ik vond ook de tegenwoordige tijd boeiend gekozen. Want als het gewoon een anekdote was, had hij het in de verleden tijd verteld. Neem ik aan. Tenzij hij een journalist was, want die schrijven rustig maar volledig grammaticaal incorrect dat ‘iemand gisteren begint te lopen’ of iets dergelijks.
Maar een normaal mens gebruikt dit soort opsommingen alleen om ergens de nadruk op te leggen. Dus er gebeurde iets bijzonders nadat hij naar boven was gegaan.
Of -als deze jongen zijn taal grammaticaal en semantisch helemaal correct gebruikte- er gebeurt altijd iets bijzonders als hij eerst iets te eten pakt, het opeet en dan naar boven gaat.
Maar wat gebeurt er dan? Gaat de koelkast piepen omdat hij hem altijd per ongeluk open laat staan? Komt de kat tevoorschijn en eist die zijn deel? Maar wat eet hij dan voor hij naar boven gaat? Vis?
Of klaagt zijn vrouw dat zijn adem stinkt zodra hij het bed instapt? Maar waarom zou je ‘s nachts uit bed komen om knoflookteentjes, uien of andere stinkende etenswaren te eten?
Of…
Ik kwam er niet uit.
Maar het bezorgde me wel een boeiend halfuurtje nadenken over iets onbelangrijks en dat is (na ontelbare nachten piekeren over persoonlijke problemen) ook wat waard.
Categorie: Persoonlijk
Haha, ja, dat is inderdaad mijn schrijversbrein. Dat slaat door de gekste dingen op hol (daar heb ik binnenkort nog een anekdote over, denk ik). Het is maar goed dat mensen geen gedachten kunnen lezen, want wat er allemaal in dat hoofd van mij omgaat… 😉
Ik ga ook nooit met de trein, dus ik heb geen idee. Ik weet wel dat ik vroeger (voor ik mijn rijbewijs had) in de metro erg kon genieten van die eenzijdige gesprekken. Blijkbaar is het een uitdaging voor mijn schrijversbrein 😉
Haha, ja zoiets kan je flink bezig houden. Heel irritant als het in je hoofd gaat zitten. Net als telefoongesprekken in de trein. Die zouden een stuk minder erg zijn als je de andere kant van het gesprek ook hoorde. Of mag je tegenwoordig niet meer bellen in de trein? Komt omdat ik zelf nooit meer met de trein ga, dan weet ik dat soort dingen niet meer.
Knap dat je het als boeiend kunt zien.
Zeker als je er midden in de nacht een half uur door wakker ligt.
Dat zal de schrijver in je zijn.
Dank overigens voor je lieve reactie!
groetjes, Franca.