Tja, ik had dus bedacht dat ik aan het eind van iedere maand even snel en gemakkelijk met mijn bloglezers zou bijpraten. Dat soort stukjes schrijf ik tenslotte al jaren. Gewoon vertellen wat ik meemaak en klaar. Maar om de een of andere reden is het toch niet zo gemakkelijk meer. Niet dat ik niets meemaak, integendeel. Het is alleen niet zo gemakkelijk meer om het een beetje leuk op te schrijven. Ik ben het verleerd, blijkbaar. Het helpt ook niet dat ik nu veel meer dan toen nadenk over wat ik wel of niet openbaar wil zetten en dat remt. Voeg daaraan toe dat een deel van de verhalen die ik zou kunnen vertellen eigenlijk helemaal mijn verhalen niet zijn, maar die van familieleden die dat liever niet allemaal online willen hebben en je kunt je voorstellen dat het niet zo vlot meer gaat. Maar ik doe een poging…
Wat deed ik deze maand? We kochten een andere kast voor de woonkamer en dat leidde tot een kastenrevolutie in het hele huis. Ik heb er een stuk of vier naar de kringloop gebracht en ik denk dat er behalve de keukenkasten geen enkele kast niet leeggehaald en opnieuw ingedeeld is. En die keukenkastjes zitten me al een paar weken dwars, die moeten ook nog leeg.
Er kwam alleen even een onverwachte verbouwing tussendoor, waardoor ik een week in stof en puin doorbracht. Het begon met een spelletje Yahtzee en het eindigde met een complete renovatie van het plafond. Dat kan zomaar. Hier wel, in ieder geval.
Ik had grootste plannen om de mooie nazomer te gebruiken om de laatste tuinklussen te doen, maar daar is dus niet zo heel veel van gekomen. Gelukkig lijkt het de komende weken nog redelijk droog te blijven, dus ik hoop er nog aan toe te komen.
Over moestuinen en oogsten praat ik maar even niet. De weinige groente die ik geplant had is opgegeten door rupsen en slakken. Nou ja, volgend jaar beter. Ik blijf hopen dat het ongedierte en ik ooit tot een eerlijke verdeling zullen komen.
Van schrijven is in september niet veel gekomen, zo tussen het opruimen en verbouwen door. Dat hebben jullie wel gezien natuurlijk, want van de alfabetserie is niet zo heel veel terecht gekomen. Wie A zegt, moet ook B zeggen en dat is gelukt, maar ik ben blijven hangen op de C. Gelukkig had ik het vervolgverhaal van te voren helemaal geschreven, want anders was daar ook weinig van terecht gekomen. En ik beloof geen verbetering, want de komende maand zou weleens net zo druk en chaotisch kunnen worden als de vorige.
Terwijl ik dit schrijf, vraag ik me af wat voor foto’s ik bij dit stukje moet plaatsen. Ik heb de verbouwing wel min of meer gedocumenteerd, maar echt boeiend zijn de foto’s van kale balken en nieuw rachelwerk niet. En van mijn opgegeten planten heb ik niet eens foto’s gemaakt.
Gelukkig vond ik op mijn camera ook nog wat andere plaatjes. Die hebben niets met het voorgaande te maken, maar ik vind het wel leuk om ze te laten zien. Misschien moet ik in het vervolg maar alleen een paar foto’s plaatsen en niet zeuren over kasten opruimen, verbouwingen en drukte…
p.s. nog even voor de schrijvers onder mijn lezers: wisten jullie dat het Valentijngenootschap een verhalenwedstrijd organiseert voor leden en niet-leden? Hier lees je er alles over.