Mijn vroegste herinneringen – ik denk dat ik drie was en dus nog niets eens kon lezen – bevatten warme gevoelens voor manden en kasten vol boeken die ik nog niet kende. En ik mocht er gewoon een paar mee naar huis nemen! Dat gevoel is altijd gebleven. Als kind en tiener kenden ze me er allemaal, zo vaak kwam ik er en ik heb nog steeds dromen waarin ik rondloop in de oude bibliotheek in de plaats waar ik opgroeide. Dat was dan ook echt zo’n gezellig ouderwetse leeszaal, gevestigd in een twee huizen, die met een gangetje aan elkaar verbonden waren. De volwassen afdeling was gevestigd in “het andere huis” en daar had ik dus niets te zoeken, maar ik vond niets heerlijker dan er stiekem toch rondneuzen.
Bij iedere verhuizing was inschrijven bij de plaatselijke bibliotheek zo’n beetje mijn eerste actie en onze kinderen zijn ook al lid sinds ze heel jong waren. Ik zou niet weten hoe ik de enorme leeshonger hier in huis had moeten stillen als de bibliotheek er niet was geweest. Uit hun vroegste jeugd herinner ik me stapels prentenboeken en een schorre keel van het voorlezen, want natuurlijk moesten alle boeken direct bij thuiskomst voorgelezen worden. Sommige boeken kwamen regelmatig mee naar huis. Ik kan me nog hele stukken van “Met tien in het bed” herinneren…
Een wekelijks bezoekje aan de bibliotheek behoorde echt tot onze vaste uitstapjes en toen de kinderen ouder werden hadden we allemaal zelfs twee abonnementen,. Eén op de plaatselijke biep, waar de dochters zelf heen gingen voor leesvoer en één voor de bibliotheek in Rotterdam. De hoofdvestiging in het centrum is zo groot dat we er regelmatig een ochtend doorbrachten.
Tegenwoordig kom ik wat minder vaak in de bibliotheek, vooral vanwege de beperkte openingstijden van de dichtstbijzijnde vestiging, maar ik kom er toch zeker eens per maand. Via internet reserveer ik boeken die ik niet zo gauw zou kopen (laatste reservering: Dante’s hel) en als ik die ophaal ga ik meteen even rondneuzen op zoek naar nieuw
Ik ben ook erg blij met de mogelijkheid om e-boeken te lenen. Dat is een legale manier om goedkoop aan e-books te komen. Ik lees niet zo vaak e-books, maar als we op vakantie gaan, vind ik het heerlijk om er tien te downloaden, zodat ik de keus heb, zonder dat mijn koffer meteen het overgewicht inschiet.
Als lezer zou ik echt niet weten wat ik zonder de bibliotheek zou moeten en ik vind het dan ook vreselijk jammer dat er zoveel sluiten.
Als schrijver haal ik een deel van mijn inkomsten uit de leengelden en dat is ook fijn, maar het gaat niet alleen om het geld. Hoewel schrijven mijn beroep is, vind ik het gewoon fijn dat mijn boeken ook beschikbaar zijn voor mensen die de volledige aankoopprijs niet kunnen of willen betalen. En het is dan een goede regeling dat ik er toch iets aan overhoud.
Hier zou eigenlijk een pleidooi tegen huisbibliotheekjes en tweedehands boeken moeten volgen (want daar zie ik dus niets van terug), maar dat zou een tikje hypocriet zijn, want ik koop zelf ook veel boeken bij de kringloop. Ik zie het maar als een manier om naamsbekendheid te krijgen. Er zijn altijd mensen die dan toch zo snel mogelijk “de nieuwste Geertrude” willen lezen en hem daarom nieuw kopen of bij de echte biep lenen en daar verdien ik dan weer wel aan.
Goed, terug naar de bibliotheek zelf. Ooit, voor het internet, bracht ik soms hele middagen door in de bibliotheek om research te doen. Ik herinner me een zoektocht naar de regels voor privé-detectives, omdat ik de Nederlandse Kinsey Millhone of V.I. Warshawski wilde verzinnen. De kopietjes die ik toen maakte heb ik jaren bewaard, maar de mogelijkheden bleken te beperkt om er een serie boeken over te schrijven. Ook heb ik er wel mijn uitgever gevonden. In 1999 had ik een boek geschreven dat – in mijn ogen – wel in de categorie detective/thriller viel en ik bracht een paar uur door in de bibliotheek om te zoeken naar nederlandstalige thrillerschrijvers (die waren er toen een stuk minder dan nu) en hun uitgevers. Waarschijnlijk hebben de meeste van mijn vaste lezers dit verhaal al eerder gehoord: dat boek is nooit iets geworden, maar ik kreeg van de uitgever wel een uitgebreid verslag over mijn boek met een hoop tips. Ook zei hij: “Blijf vooral schrijven, want je hebt talent.”
Toen ik dus jaren later een roman schreef en ik er toevallig – door een bij de bibliotheek geleende liefdesroman – achterkwam dat hij dat genre nu ook uitgaf, was de beslissing om mijn nieuwe manuscript juist naar hem te sturen snel genomen.
Nee, ik kan me geen wereld zonder bibliotheken voorstellen en ik hoop van harte dat ik dat nooit mee hoef te maken ook!