Toen ik via het Valentijngenootschap een uitnodiging kreeg voor een rondleiding bij NBD Biblion, reageerde ik direct enthousiast. Want hoewel ik natuurlijk wist dat alle boeken die uiteindelijk in de bibliotheken terecht komen (de mijne dus ook) via Biblion gaan, had ik geen idee wat ik me daarbij moest voorstellen.
Het mooie kleurige gebouw was in ieder geval niet te missen, ondanks dat het zo nieuw was dat zelfs de straatnaam in de meeste navigatiesystemen nog niet te vinden is. In de mijne dus zeker niet, want die is al een jaar of zes oud. Toch reed ik er redelijk eenvoudig naar toe.
Na een gezellig kopje koffie werd de groep van ongeveer twintig belangstellenden (meest collega-schrijvers) in tweeën gedeeld en mochten we de enorme werkruimte binnengaan.
We begonnen op de plek waar de boeken binnenkomen. Iedere week gaan er lijsten met de nieuwste boeken naar de bibliotheken en die bestellen bijna wekelijks hun boeken (afhankelijk van budget). Er worden dus enorm veel exemplaren verwerkt.
Biblion regelt niet alleen de bestelling en de distributie van de boeken, maar maakt ze ook geschikt voor de bibliotheek. Een bibliotheekboek wordt nu eenmaal een stuk vaker gelezen dan een gekocht boek.
Gebonden boeken worden verstevigd en paperbacks worden opnieuw ingebonden.
Het losscheuren van de kaften gebeurd met de hand. Doet toch even pijn.
Stapels en stapels kaftloze boeken.
De originele kaft wordt ingescand, aangevuld met de bekende rugstickers en codes en vervolgens op stevig geplastificeerd papier uitgeprint.
Boeken die slecht in elkaar gezet zijn worden eerst opnieuw gelijmd.
Er worden stukken karton op maat gesneden voor een stevige kaft en uiteindelijk wordt alles samengevoegd tot de stevige boeken die we kennen uit de bibliotheek.
Grote partijen gaan via de machine, maar nabestellingen worden met de hand ingebonden.
Om eerlijk te zijn was ik voortdurend bezig om te kijken of Alles onder controle ergens tussen lag, want die is op dit moment in bestelling en het had zomaar gekund. Op dit rek met nabestellingen vond ik wel een paar collega-schrijfsters.
Als de boeken gebonden zijn worden het informatiekaartje en het RFID-label erin geplakt. Ook dit gaat volautomatisch bij de grotere partijen.
Overal enorme stapels boeken. Ik had er wel uren rond kunnen kijken.
Ook het verdelen van de boeken gaat via een gecomputeriseerd systeem. Deze machine heeft dertig planken met ruimte voor tien dozen op elke plank. Iedere doos is voor één bibliotheek. De machine geeft via een schermpje aan welk boek er in welke doos gedaan moet worden. Als de medewerker op OK drukt, draait het hele geval verder naar de volgende doos waar een boek van de stapel waar men mee bezig is in moet.
En die stapels worden dan ook weer volautomatisch samengesteld, voor elk van de zes machines.
Volle dozen komen via een lopende band bij een controlepunt terecht, waar aan de hand van de code op de doos bepaald wordt of het gewicht van de doos klopt met de boeken die er in zouden moeten zitten. Klopt dat niet, dan wordt de doos apart gezet om opnieuw gecontroleerd te worden. Klopt het wel, dan gaan de deksels erop en kunnen ze verzonden worden.
Oh, even afgeleid. Twee Ellessycollega’s in dit rijtje.
Deze dozen staan klaar om verzonden te worden. In principe wordt alles binnen een week verwerkt.
Het gaat echt om enorme aantallen boeken per week.
We namen ook nog even een kijkje in de drukkerij waar zowel de print-on-demand boeken gedrukt worden als alle materialen die Biblion verder gebruikt, inclusief briefpapier en stickers.
En daarna doorzochten we de winkel, waar inkopers van bibliotheken ook fysiek hun bestellingen kunnen komen kopen. Van mij lagen er helemaal geen boeken, maar ik hield mezelf voor dat dat alleen maar betekende dat ze op waren. En een vriendelijke werkneemster van die afdeling (met een – in mijn ogen – geweldige baan) bevestigde dat. Verweij met e i j , toch? Ja, die waren er regelmatig, maar ze gingen erg hard. Kijk. Dat is leuk om te horen.
Na een gezellige lunch (ook geen onbelangrijk deel van een dergelijk uitje, zo vaak spreek je in dit vak je collega’s niet), reed ik tevreden naar huis. Waar ik ineens met heel andere ogen naar de stapel bibliotheekboeken op de plank keek…