Metamorfose

Ik ga niet graag naar de kapper. Ik ga nog minder graag naar de tandarts, maar dat is een heel ander verhaal. In ieder geval is de kapper ook niet helemaal mijn ding. Iets met aanraken en gefruts. En ook iets met een laag zelfbeeld, waarschijnlijk. Want ik vind het een ramp om tijdens die hele knipbeurt mezelf in die spiegel te zien. Voer voor psychologen.

Maar toch heb ik vandaag de knoop doorgehakt. Na maanden twijfelen. Want lang haar is wel zo gemakkelijk in het onderhoud. Zeker als je een dochter hebt die er af en toe een stukje af kan knippen als het door zon en zeewater een beetje dood is. (Een beetje? Ahem – gratis tip: als je nog even in de zee gaat zwemmen voor je vertrekt van een tropisch eiland, neem dan ook de tijd om je haar goed uit te spoelen. Want zout en zon en dan tien uur droge vliegtuiglucht…niet goed voor je haar).

En toch… iedere keer als ik in de spiegel keek, schrok ik van mezelf. Zeker toen de vele hoofdpijnaanvallen ervoor zorgden dat ik er niet of nauwelijks meer iets mee deed. Strak naar achter, zoals op de foto die de meeste mensen kennen van mijn social media ging niet meer. Binnen een uur hoofdpijn. En los… tja. Het kan mooi zijn, maar dan moet je het wel zeer geregeld borstelen. Niet alleen ‘s ochtends een paar halen, maar iedere keer als het door elkaar geraakt is door windvlagen of gewoon doordat je af en toe toch wel eens beweegt. Dat werkt dus ook niet voor mij. Bij mij was het gewoon een klitterige bos die er steeds slonziger uit ging zien.

Hoe meer ik erover na ging denken, hoe fijner het me leek om weer kort haar te hebben. En dus ging het er vandaag af.

Nou ja, dat staat er een stuk simpeler dan het was. Allemensen, wat heb ik er tegenaan zitten hikken. Tot ik besefte dat ik het doodnormaal vond om bezig te zijn met heftige Curaçaoplannen, maar zat te piekeren over iets simpels als een knipbeurt. Raar mens!

Ik ging naar de kapsalon waar ik vroeger, voor ik mijn haar lang liet groeien, ook altijd kwam en zowaar, de kapster herinnerde zich me nog vaag. En ze knipte en kleurde (want je zag ineens de uitgroei en de slechte kwaliteit van mijn ik-verf-het-zelf-wel activiteiten en ik verliet tevreden het pand.

Foto? Nou vooruit dan maar. Het zijn slechte, vage foto’s op een donkere dag gemaakt met mijn telefoon via de spiegel. Mijn grimeurdochter komt me binnenkort een perfecte make-up geven zodat we een goede foto kunnen maken, maar dit geeft alvast een idee.

En nu niet zeggen dat lang haar me leuker staat, want ik kan het er echt niet meer aanplakken. 😉