Wat mijn dagen vult

Toen ik zei dat ik het rustiger aan ging doen bedoelde ik niet geen wekenlange radiostilte op blog, facebook en twitter. Ik had al snel door dat helemaal vrijblijvend bloggen voor mij niet werkt en was bezig met bedenken hoe ik het dan aan kon pakken. Ik had zelfs al een paar blogjes in klad staan. Maar het leven vulde zich.

Met normale dingen zoals
:: een wasmand die gevuld wordt zodra ik hem eindelijk leeg heb
:: het twee keer per week koken van liters soep en beseffen dat ik nog steeds eigenlijk helemaal niet van soep houdt (maar het is toch wel een lekkere manier om de tijd tussen “ik-krijg-trek”en “iedereen-is-thuis-om-te-eten”te overbruggen)
:: een overvol huis waar de balans tussen werk en ontspanning altijd moeilijk te vinden is
:: een kat die er (met heel veel volume) op stond om het half uur naar buiten  en weer naar binnen gelaten te worden (want wie weet is het nu wel warmer en droger), die we uiteindelijk (want we werden dat geschreeuw toch wel erg zat) een kattenluik gegeven hebben en die nu om het half uur luidkeels meldt dat hij dat luik eigenlijk niet zo leuk vind en het dan luid mopperend toch maar gebruikt
:: een dochter die zich verslaapt op de laatste dag van haar stage, die ik naar de bushalte breng, waar we de bus nog net weg zien rijden, waarna ik de bus achtervolgt en ingehaald heb om het kind toch nog min of meer op tijd (maar 20 minuten te laat in plaats van 50) op de plaats van bestemming te krijgen

En daarnaast nam het leven een paar onverwachte wendingen en op dit moment zijn mijn dagen vooral gevuld met angst, onzekerheid, opluchting (want het was niet dat waar we zo bang voor waren) en dagelijks heen en weer rijden naar het ziekenhuis om mijn man te bezoeken.

Ik hoop dat ik heel gauw weer min of meer regelmatig kan bloggen, reageren en twitteren, Want dat zou betekenen dat hij gezond(er) en wel en thuis is.