Vanmiddag was ik aan het strijken. Ik vind strijken geen vervelend klusje. Toch doe ik het meestal pas als de stapel overhemden in de kast wel erg minimaal wordt. Of als ik geen enkel ongekreukt tafelkleed meer heb liggen. Geen idee waarom ik het zo lang uitstel. Het lijkt altijd er bijna niets ligt, tot het ineens ontploft tot een behoorlijke berg. Maar dat terzijde.
Ik was dus aan het strijken toen ik bedacht dat er zoveel schrijvende huisvrouwen en huishoudende schrijvers beweren dat ze tijdens dit soort hersenloze klusjes zo heerlijk over hun plot na kunnen denken. Dat wil ik ook wel, want na drie weken vakantie en vijf weken niet schrijven wegens examenstress in huize Verweij, moet ik toch echt dringend aan mijn volgende verhaal werken. Maar ik weet dat het voor mij zo niet werkt. Ik denk eigenlijk nooit na over mijn plots, die ontstaan gewoon terwijl ik schrijf, of ik nu rechtstreeks een verhaal in duik, of eerst een synopsis maak.
Tijdens het strijken heb ik wel wat vage gedachten over vouwen, vlekken en dat soort dingen, maar eigenlijk weet ik gewoon niet wat ik denk. Ik voelde me al een beetje minderwaardig, dat ik dus niet kan zeggen dat ik zo fijn over mijn plots nadenk tijdens het schrijven, want dat klinkt wel mooi, maar bedacht toen dat ik eigenlijk juist goed bezig ben. Dat noemt men mindfulness . Bewust bezig zijn met wat je doet, zelfs als het een simpel huishoudelijk klusje is. Het schijnt erg gezond te zijn voor je geestelijke gesteldheid. Ik dacht altijd dat ik dat niet kon, maar ik besefte ineens dat ik me daar natuurlijk niet bewust van was, omdat ik op dat moment bewust bezig was met strijken, of stofzuigen of noem maar op. Heel erg mindful dus.
Ik werd er helemaal enthousiast van. Ik snapte het eindelijk! Natuurlijk wil je zoiets niet voor jezelf houden, dus begon ik in gedachten een stukje te schrijven over dit geweldige inzicht.
En besefte toen dat ik helemaal niet mindful bezig was. Want er schoten allerlei losse zinnen door mijn hoofd en ik vroeg me tegelijkertijd af hoe ik dit kon verbinden aan schrijven. Want daar zou je natuurlijk ook mindful mee bezig moeten zijn. Maar ben je dan bewust bezig met hoe je vingers over het toetsenbord bewegen? Dat lijkt me lastig, want ik ben op zo’n moment mijn gedachten onder woorden aan het brengen en dat gaat niet als ik steeds afgeleid wordt door mijn vingers. Die dan ook niet meer bewegen omdat je geen gedachten meer hebt om te typen. Mindful schrijven lijkt mij praktisch onmogelijk.
En zou je… Nou ja, het is duidelijk. Erg mindful ben ik dus niet. Tijdens het strijken (of ander hersenloos werk) vliegen mijn gedachten alle kanten op. En nadenken over plots gaat ook al niet.
Maar blogjes verzinnen lukt dan weer wel…
Categorie: Persoonlijk
Haha, ik heb dit heel mindful gelezen. Weet je wat ook heel mindful is? Voelen hoe je theelepel de bodem van je theekopje raakt. Heb je meteen theepauze.