Een van de lastigste dingen van het ‘auteurschap’ (raar woord) vind ik het lange-termijn-werk. Ik ben daar niet zo van. Ik vind bloggen niet voor niets zo leuk. Dat is heerlijk korte-termijn. Je gooit je stukje online en poef! het wordt gelezen en als je geluk hebt wordt er zelfs direct op gereageerd. Heerlijk.
Bij boeken werkt dat echter heel anders. Tegen de tijd dat een manuscript daadwerkelijk gedrukt is en in de winkel ligt, ben ik allang met iets anders bezig.
Natuurlijk hoort dat er gewoon bij, en dat weet ik ook wel, maar ik vind het toch jammer. Ik leef namelijk altijd ontzettend mee met mijn hoofdpersonen en ik zou dat zo graag met jullie delen. De afgelopen twee maanden kroop ik in de huid van Donna. Zij is fotografe en Floris is…
Ho, wacht. Dat bedoel ik dus. Jullie kunnen haar verhaal op zijn vroegst pas over een jaar lezen. Dus is het alleen maar verwarrend als ik nu te veel over haar vertel. Ook Karlijn, de lieverd, moet nog even wachten. Haar verhaal komt in het najaar pas uit. Dat schiet allemaal niet op.
De hoofdpersoon uit Familiegeheimen is Antoinette. En ik heb echt enorm met haar meegeleefd toen ik het schreef. In 2008. Tja…
Dat verhaal is dus even op de plank blijven liggen. Ik heb sinds het af was meegeleefd met zeker 6 andere hoofdpersonen. Antoinette is dus enigszins op de achtergrond geraakt. Het verhaal zelf ben ik niet vergeten, dat zou niet kunnen na een paar intensieve redactiesessies. Maar het gevoel dat ik er destijds bij had is een beetje zoek. En dat terwijl jullie natuurlijk allemaal heel nieuwsgierig naar haar zijn.
Of niet natuurlijk. Maar dan zou het wel leuk zijn als ik jullie nieuwsgierig kon maken.
Eens denken. Wat zou ik over haar getwitterd hebben tijdens het schrijven? Niet dat twitter toen al bestond. Of wel? Nou ja, dat doet er niet toe, ik twitterde in ieder geval nog niet. Maar het had gekund. Weet je wat? Ik stel me gewoon even voor dat ik nog bezig ben met het schrijven van Familiegeheimen. Ik ben tenslotte schrijfster. Fantasie heb ik zat.
# Ik wou dat ik het recept van Antoinettes koekjes had. Zelfs Ronald vind ze lekker en dat wil wat zeggen..
# Ik vind Vincent erg leuk! Maar Ronald heeft ook wel wat. Voor wie zal ik Antoinette laten kiezen?
# En nu is Emily echt dood. Ik heb alleen nog geen idee hoe, waarom of wie. Of was het toch een natuurlijke oorzaak?
# Eerst liep Vincent kwaad weg en nu Ronald ook. Arme Antoinette.
# Er gaat iets helemaal mis in het landhuis. Is dat Antoinettes schuld?
# Grote twijfel, zelfs bij mij, terwijl ik het zelf verzin. Wie van die mannen kan Antoinette vertrouwen?
# Totaal onverwachte ontknoping. Ook voor mij, ja. En ze leefde nog lang en gelukkig. De vraag is alleen met wie.
Dat hielp. Ik weet het weer. Ik voel het weer. En jullie? Nieuwsgierig? Goed zo!
Het eerste hoofstuk is overigens hier te downloaden. En op Dizzie.nl wordt een exemplaar verloot.
Bij boeken werkt dat echter heel anders. Tegen de tijd dat een manuscript daadwerkelijk gedrukt is en in de winkel ligt, ben ik allang met iets anders bezig.
Natuurlijk hoort dat er gewoon bij, en dat weet ik ook wel, maar ik vind het toch jammer. Ik leef namelijk altijd ontzettend mee met mijn hoofdpersonen en ik zou dat zo graag met jullie delen. De afgelopen twee maanden kroop ik in de huid van Donna. Zij is fotografe en Floris is…
Ho, wacht. Dat bedoel ik dus. Jullie kunnen haar verhaal op zijn vroegst pas over een jaar lezen. Dus is het alleen maar verwarrend als ik nu te veel over haar vertel. Ook Karlijn, de lieverd, moet nog even wachten. Haar verhaal komt in het najaar pas uit. Dat schiet allemaal niet op.
De hoofdpersoon uit Familiegeheimen is Antoinette. En ik heb echt enorm met haar meegeleefd toen ik het schreef. In 2008. Tja…
Dat verhaal is dus even op de plank blijven liggen. Ik heb sinds het af was meegeleefd met zeker 6 andere hoofdpersonen. Antoinette is dus enigszins op de achtergrond geraakt. Het verhaal zelf ben ik niet vergeten, dat zou niet kunnen na een paar intensieve redactiesessies. Maar het gevoel dat ik er destijds bij had is een beetje zoek. En dat terwijl jullie natuurlijk allemaal heel nieuwsgierig naar haar zijn.
Of niet natuurlijk. Maar dan zou het wel leuk zijn als ik jullie nieuwsgierig kon maken.
Eens denken. Wat zou ik over haar getwitterd hebben tijdens het schrijven? Niet dat twitter toen al bestond. Of wel? Nou ja, dat doet er niet toe, ik twitterde in ieder geval nog niet. Maar het had gekund. Weet je wat? Ik stel me gewoon even voor dat ik nog bezig ben met het schrijven van Familiegeheimen. Ik ben tenslotte schrijfster. Fantasie heb ik zat.
# Ik wou dat ik het recept van Antoinettes koekjes had. Zelfs Ronald vind ze lekker en dat wil wat zeggen..
# Ik vind Vincent erg leuk! Maar Ronald heeft ook wel wat. Voor wie zal ik Antoinette laten kiezen?
# En nu is Emily echt dood. Ik heb alleen nog geen idee hoe, waarom of wie. Of was het toch een natuurlijke oorzaak?
# Eerst liep Vincent kwaad weg en nu Ronald ook. Arme Antoinette.
# Er gaat iets helemaal mis in het landhuis. Is dat Antoinettes schuld?
# Grote twijfel, zelfs bij mij, terwijl ik het zelf verzin. Wie van die mannen kan Antoinette vertrouwen?
# Totaal onverwachte ontknoping. Ook voor mij, ja. En ze leefde nog lang en gelukkig. De vraag is alleen met wie.
Dat hielp. Ik weet het weer. Ik voel het weer. En jullie? Nieuwsgierig? Goed zo!
Het eerste hoofstuk is overigens hier te downloaden. En op Dizzie.nl wordt een exemplaar verloot.
Categorie: Persoonlijk