Deur

En toen viel de deur uit mijn vriezer. Ja, echt waar. Zomaar. Tenminste, dat kan natuurlijk niet. Er zal best van alles in de loop van de tijd losgeraakt zijn. Maar ik had nog niet eerder het idee gehad dat er iets scheef zat. Tot ik dus ineens met die deur in mijn handen stond.
Ik dacht eerst even dat ik het droomde. Dat kon best, want ik had het gevoel dat ik nog sliep. Sterker nog, toen de eerste dochter vertrokken en de rest van het gezin nog niet wakker was, had ik nog even zitten slapen op de bank.
Maar helaas. De kou die uit mijn vriezer kwam, voelde helemaal echt. En torpedeerde daarmee meteen mijn plan om simpelweg te wachten tot echtgenoot wakker werd, zodat hij die deur er weer in kon zetten. Dat kon nog wel even duren en dan zou die vriezer, en de inhoud daarvan, inmiddels helemaal ontdooit zijn. Die inhoud kon ik natuurlijk wel overhevelen naar de grote vrieskist, maar die ging even helemaal niet open omdat de kussens van de tuinstoelen er bovenop gestapeld liggen. Tijdelijk, al twee weken. Maar ik dwaal af.
Ik trok de stekker uit de koel/vriescombinatie en probeerde zelf de deur er maar in te zetten. Ik kwam tot de boeiende conclusie dat het onderdeeltje dat ik de dag ervoor bij het stofzuigen gevonden had, in de bovenkant van de deur paste. En ik vond nog een ander onderdeeltje dat perfect vastgedraaid kon worden in de onderkant van de deur. Ik voelde me al erg technisch. Maar met beide onderdeeltjes op hun plek paste de deur met geen mogelijkheid. Ik heb gedraaid, geduwd en, ik geef het toe, zelfs geweld gebruikt. Maar het lukte niet. Tot ik die twee dingetjes er maar weer uithaalde. Toen schoof de deur op zijn plek en bleef hangen ook. Ik deed hem open en dicht en nog eens open en dicht. Dat ging prima, dus heb ik het maar zo gelaten.
Alleen vraag ik me nu af waar dan die twee onderdeeltjes vandaan kwamen. Ik heb al angstig de keuken rond gekeken en ik zie niets bijzonders. Maar je kunt er natuurlijk op wachten dat er straks ineens weer iets spontaan uit mijn keuken valt….