Vrijheid

Je eerste auto is heel bijzonder. Dat schijnt iets te maken te hebben met het gevoel van vrijheid dat je erdoor krijgt. Ik heb hem nog. Dat is niet zo gek, want ik kreeg hem pas drie jaar geleden, toen ik na zes keer afrijden eindelijk slaagde voor mijn rijexamen.
Ik mocht hem zelf uitzoeken. Aangezien ik bijna altijd stadsverkeer rijd, koos ik voor een zuinige kleine (ook omdat ik niet echt een held in parkeren ben, maar dat vertellen we er gewoon niet bij). Drie jaar lang reed ik volmaakt tevreden rond in mijn eigen lila wagentje, dat altijd trouw op de oprit stond te wachten tot ik hem nodig had. Wat een vrijheid!
Toen werden er twee dochters achttien. Ze zakten allebei de eerste keer. Ze zakten ook allebei de tweede keer. En toen was er nog maar één dochter die geld had om verder te lessen. Naarmate de examendatum vorderde kreeg ze steeds meer zelfvertrouwen Ondertussen hinkte ik voortdurend op twee gedachten. Ik gunde het haar van harte, want ik weet hoe heerlijk het is om een rijbewijs te hebben. Die vrijheid, die onafhankelijkheid, die wil je je kind niet ontzeggen. Maar ik wist ook wat me te wachten stond als ze wel zou slagen.
Twee weken geleden kwam ze juichend thuis. Geslaagd. Ik was oprecht blij voor haar en reed haar naar het gemeentehuis om direct dat rijbewijs aan te vragen. Maar ik was toch niet helemaal teleurgesteld toen het computersysteem de hik bleek te hebben, zodat we een week later terug moesten komen. En het kwam me eigenlijk wel goed uit dat de paasdagen er ook nog tussen kwamen.
Maar gisteren lag dan eindelijk het roze kaartje voor haar klaar. Ik reed naar het gemeentehuis en zij reed terug. En daarna maakte ze in haar eentje een oefenrondje. ’s Middags reed ze nog even langs haar werk om een collega iets te vragen en ’s avonds bracht ze haar zus naar ballet en haalde haar ook weer op. Helemaal trots en stralend. En ik ben ook heel trots en stralend. Maar het blijft een raar gevoel dat haar eerste auto ook de mijne is. Daar gaat mijn vrijheid. De wijde wereld in, met mijn dochter achter het stuur…