Dictee

De Nederlandse taal blijft lastig. Terwijl gisteren taalliefhebbend Nederland zich over het Nationaal Dictee boog, maakte ik met tientallen dorpsgenoten ons eigen plaatselijke dictee. Men had mij daarvoor gevraagd als “prominent” wat betekende dat ik twee keer geïnterviewd ben, zowel van te voren als achteraf. Van te voren was de vraag welke woorden ik lastig te spellen vond. Dat is niet zo’n gemakkelijke vraag, want de woorden die ik niet kan spellen, zijn de woorden die ik niet ken. En die kan ik dus ook niet noemen.
Maar het bleek als snel dat mijn grootste probleem in de verbindingsstreepjes zit. Tweeëenheid moest twee-eenheid zijn en calimerocomplex moest dan weer wel aan elkaar. En dan die hoofdletters. Ook zo lastig. Ik had er veel te veel. Het waren brave hendriken (wat mijn spellingschecker overigens steevast verandert in Hendriken met hoofdletter) en een jantje-van-leiden. En dan had men er ook nog even een paar moderne woorden tussen gegooid. Ik hoorde achter me al zuchten over het woord getwitterde, maar voor mij was ge-sms’te ook teveel gevraagd. Dat streepje had ik, maar die apostrof wist ik niet. Ik vind het ook niet logisch en het staat erg raar. Maar ja, er is ook nooit beweerd dat taalregels logisch zijn. Ik zag in het officiële nationale dictee ook een enorm lang woord, maar ik vond beganegrondwoningen al te lang en had daar dus weer een streepje te veel. En bij een weids gebaar stel ik me iemand voor met zijn armen gespreid, dus schreef ik wijds. De tussen-n is natuurlijk ook altijd grappig, maar daar heb ik in het verleden zo mee getobd dat ik ze nu allemaal goed had. Apegapen, kattebelletje, rozengeur en maneschijn. Het woord waar het meeste discussie over is geweest, was raadzaal. Dat moet zowel volgens het groene boekje als de Van Dale zonder s. Maar als je in de Van Dale raadszaal opzoekt, wat de meesten van ons opgeschreven hadden, staat het er wel in, met een verwijzing naar raadzaal. Om het nog net even iets lastiger te maken was er één zin waarin verteld werd dat het dictee niet versjteerd was geworden met woorden als: cordon sanitaire en mefistofelisch dilemma. Haha, erg leuk. In die paar woorden had ik drie fout.
Mijn eindtotaal was negentien fout, wat helemaal niet slecht bleek te zijn. En het was nog leerzaam ook, want die negentien fouten maak ik nu dus ook nooit meer!