Tellen

Ze zeggen altijd: schrijven is schrappen. Maar ik zie het anders. Uiteindelijk komt het wel op hetzelfde neer, maar ik zou zeggen: schrijven is tellen. Hoe gek het ook klinkt.
Als ik een opdracht voor de krant krijg, staat daar vaak bij hoeveel woorden men wil hebben. Meestal zijn dat er driehonderdvijftig of vierhonderd.  Soms uitdrukkelijk minder en heel soms mag het ietsje meer zijn. Maar dat zijn speciale gevallen.
Op enkele uitzonderingen na kom ik gemakkelijk aan mijn woordenaantal. Meestal zit ik er overheen. Ik vind het vooral lastig  als ik een interessant gesprek gehad heb met een boeiend mens. Dan schrijf ik rustig duizend of meer woorden. Maar dat is teveel voor een regionaal krantje. Dat mag misschien als je voor Libelle werkt, maar dat mag ik dus niet. Dat is wel jammer. Alle zijsprongetjes die een gesprek zo boeiend maken moeten er dan uit. Maar het is niet anders. Ik moet tellen. Ik moet schrappen.
Als je een boek schrijft lijken die woorden niet zo belangrijk. Een roman van tweehonderd bladzijden in niet te kleine letters telt iets meer dan vijftigduizend woorden. Het duurt wel even voor je zo ver bent. Toch tel ik ook tijdens het schrijven van mijn boeken regelmatig de woorden. Op die manier hou ik in de gaten of de opbouw van het verhaal wel klopt. Ja, natuurlijk kun je ook van te voren een schema maken, maar daar ben ik niet zo goed in.
Op dit moment ben ik weer aan het rommelen met tienduizenden woorden.
Ik heb het hier en daar al laten vallen: ik ben bezig met een thriller. Ik vind het heerlijk om romans te schrijven en dat blijf ik zeker doen, maar ik was toe aan een nieuwe uitdaging. Ik heb geen idee of het gaat lukken. Misschien past het gewoon niet bij mijn stijl. Maar dat zien we wel als het klaar is. Ik ben in ieder geval lekker op dreef. Ik schrijf en tel mijn woorden. En zie de teller oplopen. Hoger en hoger. Ik schrijf, schrap, voeg toe en zit helemaal in mijn verhaal. Heerlijk.
Oh, u wilt weten waar het over gaat? Een kleine tip van de sluier? Helaas. Kan niet. Want dit stukje mag ook maar vierhonderd woorden zijn. En daar zat ik bij de eerste versie ruim overheen.
Ik moest een heel stuk weghalen. Maar dat was wel toepasselijk. Schrijven, tellen en schrappen.