Halloween

Ik heb echt wel een heel nuchtere Hollandse instelling en ik geloof absoluut niet in spoken, geesten en ander gespuis. Tenminste, normaal gesproken niet. Maar er is één dag in het jaar waarop ik ze overal tegenkom. En zeg nu niet dat ik me te veel laat beïnvloeden door mijn Amerikaanse weblogvrienden. Die zijn alleen maar druk met kostuums maken en met pompoenen uitsnijden en pompoensoep maken. Die hebben geen last van spoken.
Bij mij thuis wordt met Halloween het keukenspook wakker. Wat ik ook kook, het mislukt. Dat ligt echt niet aan het feit dat ik geen ervaring heb met pompoenen en ze ook niet echt lekker vind, maar wel precies op die ene dag altijd iets met pompoen wil klaarmaken, omdat ik vind dat het erbij hoort. Welnee. Het keukenspook zorgt ervoor dat ik de pitten meekook in de soep (2006), de boel laat aanbranden (2007), of een extreem melige pompoen te pakken heb (2008).
Het keukenspook is bevriend met het kastenspook. Da’s ook een lastige. Gooit alles door elkaar.
Neem nou mijn keukenkast. Ik zoek een bouillonblokje, krijg ik een blik bonen op mijn hoofd (pijnlijk) en een zak bloem (minder pijnlijk, maar geeft wel een stuk meer rommel). Niet te vinden. Tot ik op zoek ben naar de borrelnootjes natuurlijk, dan vallen de bouillonblokjes spontaan uit mijn kast. Meestal recht in een glas wijn. Ja, het kastenspook kan goed mikken.
En hij verplaatst zich ook razendsnel. Hij gaat in een enorme vaart door de kamers van de dochters. Daar ligt dan de inhoud van de alle kasten over de vloer. De dochters ruimen echt altijd alles op, zeggen ze, dus daar ligt het niet aan. Het kastenspook is trouwens wel vaker actief, maar dan stiekem, zodat ik de dochters er de schuld van geef. Maar met Halloween is het duidelijk dat we een kastenspook hebben.
Gelukkig kan ik er wel om lachen. Het is tenslotte ontzettend gezellig om in die lange periode tussen de zomervakantie en Sinterklaas een extra feestdag te hebben. Zo’n dag waarop je iets met pompoen probeert te koken en ’s avonds met het hele gezin een gezellige griezelfilm op televisie kijkt, met een schaal koekjes in de vorm van vleermuizen en spoken op tafel. Die lukken trouwens altijd wel. Het kastenspook heeft immers de bloem al uit de kast gemikt en het keukenspook houdt zich tijdens het bakken gedeisd als hij ook een paar koekjes krijgt.
Het is wat, zo’n stelletje plaaggeesten…