Herfst

Natuurlijk is het al oktober. De meteorologische herfst is al ruim een maand geleden begonnen. En ook de Equinox, de dag waarop de herfst volgens de zonnekalender echt begint, ligt al een paar weken achter ons.
Toch begint het nu pas langzaam tot me door te dringen. Mijn kersenboom begint blad te verliezen en de struik waarvan ik de naam niet kan onthouden begint mooi donkerrood te worden. In het bos zijn vast de paddenstoelen al weer volop te vinden.
Klinkt heel romantisch allemaal. Maar eigenlijk is er maar een ding waardoor ik zeker weet dat de zomer voorbij is en de herfst weer begonnen. Nee, wacht. Het zijn er twee.
Het eerste is het feit dat er hier in huis al weken gekucht, gesnuft, gesnotterd en geniest wordt. Geen Mexicaanse griep, hoor. Tenminste, dat denk ik niet. Want het is precies zoals ieder jaar. Snipverkouden, beetje grieperig, lichte koorts. Af en toe blijft er iemand thuis uit school, als het heel erg is. Ook dat gebeurt ieder jaar. Ik maak me daar geen zorgen over, want dan blijf ik aan de gang. In oktober en november draait men hier toerbeurten op dat gebied.
Nu is er eentje thuis waarbij de verkoudheid is op haar ogen geslagen. Ze kijkt me met kleine waterige oogjes aan en ik moet ze regelmatig schoonmaken omdat anders die mooie lange wimpers van haar aan elkaar vast plakken. Aan haar rode wangen kan ik zien dat ze nog steeds een beetje koorts heeft. Ik vind haar erg zielig, maar zelf twijfelt ze alweer of ze morgen naar school zal gaan, want ze heeft een toets. En ze vraagt of ze op de computer mag, want ze verveelt zich.
Die stapt dus morgen weer gewoon op de fiets. En dat brengt me bij het tweede punt waaraan ik kan zien dat de herfst begonnen is. De eeuwige strijd over de regenpakken. Die ze het liefst niet dragen (want het zit niet lekker en het staat ook niet erg modieus natuurlijk) en altijd vergeten mee te nemen, maar die wel hard nodig zijn. Die, als ze wel gebruikt worden, overal rondslingeren of op de gekste plaatsen druppelend opgehangen worden. Wat ik dan weer liever zie dan een keurig opgevouwen regenpak aan de kapstok, terwijl het bijbehorende kind met druipende kleren thuiskomt. Want dat zou wel eens een reden kunnen zijn voor al dat gesnotter…