Eigenlijk heb ik helemaal geen tijd om een stukje te schrijven.
Ik ben namelijk druk bezig met een jurk. Een rode jurk. Een grote rode jurk. Dat zit zo: een van de dochters gaat jaarlijks naar de fantasyfair. Het eerste jaar werd mij een maand van te voren medegedeeld dat men als Griekse muze wilde gaan, met slechts een laken om het blote lijf gedrapeerd. Net toen ik een ingewikkeld, maar wat discreter ontwerp gemaakt had, werden de plannen omgegooid. Pride and Prejudice was het helemaal, dus moest er een jurk in de empire-stijl komen. Die zijn niet zo moeilijk te maken, dat scheelt.
Het jaar erna waren de plannen al vroeg rijp. Men ging een echt patroon kopen, stoffen die bij elkaar pasten en op die manier Aarde, Vuur, Water en Lucht verbeelden. Prachtig idee. Alleen was het patroon zo duur, dat ze het besloten te delen. En dus trok mijn onervaren dochter de patroondelen over en vergat alle aanwijzingen (“betekenen al die streepjes en sterretjes dan iets?”). Samen maakten we er toch een heel redelijke jurk van en, zei de dochter, volgend jaar ging ze hem nog een keer gebruiken.
Goed plan, ware het niet dat ze ineens met een groep andere vriendinnen mee gaat. En die hadden haar juist nodig omdat je nu eenmaal met zes meiden niet de zeven hoofdzonden kunt verbeelden. Dochter mag woede uitbeelden.
Ik vroeg haar wat voor soort jurk ze zich daarbij voorstelde. Rood. En met een hoop gedoe aan de rok. Rood en groot dus.
Ik vond voor twee tientjes een prachtige rode avondjurk. Met een gladde rok, dat was wel jammer. Maar hoe moeilijk kon het nu zijn om daar een paar stroken tule op vast te zetten? Dus kochten we tien meter tule, knipten dat in drie delen, regen en rimpelden en schoven het afwerken voor ons uit.
Dit weekend is de fantasyfair. Dus die jurk moet af. Daarom zit ik vandaag te tobben met biaisband. Daar moet de tule tussen en dan moet dat vastgezet worden op de jurk. Het blijkt vooral niet mee te vallen om die hele jurk door mijn bescheiden naaimachientje te wurmen. Met elke laag tule wordt het lastiger.
Twee dubbele lagen tule zitten erop. Voor de derde moest ik nieuwe band halen. En nieuwe moed verzamelen, want inmiddels is die jurk niet alleen meer rood, maar ook erg groot.
Maar dat was dus precies de bedoeling.
Later toegevoegd op veler verzoek, de foto’s:
Uitgangspunt. Die hoefde ik dus niet zelf te naaien.
Na twee lagen tule.
Eindresultaat.