Buiten

Onze kat is zielig. Dat vind hij zelf in ieder geval. Hij mag namelijk niets. En hij is erg gehoorzaam, dus doet hij niets wat niet mag. Maar dan blijft er weinig over. En dat is dus zielig.
Dat is in ieder geval wel wat hij mij probeert te vertellen. En ik ben een heel zwakke kattenopvoeder, dus ik vind het steeds moeilijker worden om hem streng van mijn aanrecht af te sturen. Hij heeft overigens al een stuk aanrecht waar hij wel mag komen, naast de wasbak, voor het raam. Maar langzaam begint hij ook de rest over te nemen en dat pik ik niet.
Helaas is een kat alleen gehoorzaam als je hem ziet. Dus vind ik iedere ochtend kattenharen over mijn hele aanrecht. Even snel een boterham smeren is er niet meer bij, tenzij je het niet erg vind om kattenharen te eten, natuurlijk.
Op dit moment is hij extra zielig. Hij mag namelijk niet naar buiten. Toen we hem uit het asiel haalden, beweerde men dat hij een echte binnenkat was. Maar ergens in die oude kop zit blijkbaar toch nog een herinnering aan buiten zijn en op stap gaan.
Vorige week had een van de dochters het raam van haar kamer open laten staan. Ze had wel netjes de tussendeur gesloten, maar in het achterste gedeelte van het huis, waar de dochters slapen, staan ook de printer, de vrieskist en de voorraadkast. Die deur blijft niet de hele dag dicht.
Hij moet iets geroken hebben. Buitenlucht, vrijheid, andere katten.
Ik vond hem na een uurtje, slapend onder een struik. Opgelucht brachten we hem binnen, maar nu wist hij dat er meer was. Dus ontsnapte hij een paar uur later weer. Was drie uur spoorloos en woedend toen we hem naar binnen brachten.
En nu doet hij niets anders dan op die tussendeur loeren. Als hij hem hoor open gaan, spurt hij er naar toe. De dochters durven de ramen niet meer open te doen, en we moeten ook al oppassen met de buitendeur.
Want een kat die eenmaal de buitenlucht geroken heeft, is niet meer te houden. Dat weten we van onze vorige katten, die waren ook zo op hun vrijheid gesteld. Maar daar kwam binnen een jaar tot drie keer toe een bruut einde aan. Het verkeer op ons dijkje is levensgevaarlijk voor katten.
Dus houden we deze binnen. Maar zielig vind ik het wel.