Duf

Ik ben zo ontzettend duf vandaag, het is echt triest. Ik heb wel een tasje genaaid, dus het was niet hopeloos (we vergeten maar even dat ik een naald brak en bijna de punt in mijn oog kreeg), maar verder was het een ramp. Ik gooide vanochtend al mijn bakje yoghurt-met-muesli over het aanrecht en ik heb twee koppen koffie, mijn sleutels, drie bitterballen en de groene container laten vallen. Oh en ik heb ook nog ontwormingspasta naast de kat gespoten. En op zijn kop. Dat vond hij niet leuk. Gelukkig kwam het grootste gedeelte wel in zijn bek terecht, dat scheelt dan weer. Maar dat vond de kat ook niet leuk. Die is de hele avond al kwaad op me.
Ik ga dus vandaag mijn haar niet verven, al was ik dat wel van plan. Normaal gesproken vind ik na afloop altijd wel ergens een vlek, maar ik ben bang dat ik vandaag zou moeten zoeken naar een plekje zonder vlekje. Dan nog maar even doorgaan met die grijze haren die weer opduiken.
Dat vind ik wel jammer, want morgen ga ik een dagje naar Amsterdam. Ik zal daar een paar libelle/hyves-vriendinnetjes ontmoeten, die ik nog nooit eerder gezien heb. Dat had ik dus graag gedaan met glanzende bruine haren, niet met dit hoofd.
Maar ja, het wordt even goed wel leuk. We gaan eerst een paar uur de stad onveilig maken en daarna mogen we de boekpresentatie van Wieke Biesheuvel bijwonen. Het dringt nu pas tot me door dat ik daar voortdurend over opschep (ik ben door haar zelf uitgenodigd), terwijl ik het nog steeds lastig vind om over mijn eigen boek en presentatie te praten. Laat staan dat ik daar over opschep. Ik heb wel heel dapper die uitnodigingen verstuurd, maar iedere keer als iemand zegt dat hij of zij komt, moet het even tot me doordringen dat het toch echt gaat gebeuren.
Maar daar had ik het niet over.
Ik ben dus erg duf en ik moet morgen Amsterdam in. Eerst dacht ik met de auto te gaan, maar de trein kost de helft van wat ik aan parkeergeld kwijt ben. En bovendien mag ik geen druppel drinken als ik daarna ga rijden, want ik heb nog een beginnersrijbewijs. Nu ga ik ook geen druppel drinken als ik me morgen nog zo voel, maar wie weet hoe het gaat na een dagje slapen. En als ik me wel zo voel, kan ik maar beter niet achter het stuur stappen. Het wordt dus de trein en ik weet ongeveer hoe laat ik op het station moet zijn. Dat moet ik dus nog even precies op zoeken.
Ik moet ook nog steeds de telefoonnummers die we elkaar gemaild hebben opschrijven, een cadeautje inpakken en de zoom van de broek die ik eigenlijk aan wil vast zetten. Maar misschien trek ik gewoon een andere aan, want ik weet niet of ik mezelf vertrouw met een strijkijzer (plakvlieseline – die niet goed plakt, want dit is de derde keer dat het loslaat). En ik moet ook nog een artikel over een rozenkweker schrijven. Ik begin bang te worden dat ik anders alles vergeet wat ik met die man besproken heb, want er lijkt wel een soort zeef in mijn hoofd te zitten vandaag.
Maar ik denk eigenlijk dat ik de dochters van de bank stuur, het dikke kussen in mijn rug leg en heerlijk een gezellig boek ga lezen. Misschien mijn eigen boek wel, want als ik een lezing moet houden over dat boek, is het wel handig als ik het kort daarvoor nog gelezen heb.
Wat zegt u? Ben ik niet duf maar doodgewoon gespannen? Hoe komt u daar nou bij? Mijn boekpresentatie is pas over eh… een week!