Vanochtend stonden er twee mensen van onze energiemaatschappij voor de deur. Zij stelden zich netjes voor en wilden met mij praten over een zakelijk contract. Ze hadden bij de Kamer van Koophandel gezien dat ons bedrijf vanaf dit adres gevoerd werd. Dat klopt wel, maar we huren sinds ort een kantoor ergens anders.
Ik ben sowieso niet zo’n fan van het steeds opnieuw afsluiten van dit soort contracten. Het zal op den duur best geld schelen, maar ik ben altijd bang dat ik ergens de mist in ga. Dat ik dan een paar maanden dubbel moet betalen of een week helemaal geen stroom mee heb, zoiets.
Vorig jaar hebben we wel bij onze eigen maatschappij ons contract veranderd naar NatuurStroom en Gas met een NatuurCertificaat. Omdat we destijds net een stroomvretende nieuwe server hadden neergezet, vonden we dat wel een goede compensatie. Dat de olieprijzen ondertussen bleven stijgen, was een bijkomend voordeel, dachten wij. Want die windmolens draaien wel door, oliecrisis of niet. Zo kwamen we misschien nog wel voordeliger uit ook.
Eind januari kwam er echter een brief van de energie maatschappij. Dat onze tarieven per 1 januari zouden veranderen. Ja, dat bericht kwam echt heel tijdig. Maar ik snapte wel waarom.
Ze moesten natuurlijk eerst nog een smoes verzinnen. Want hoe kun je nu aankondigen dat natuurstroom twintig procent duurder geworden is, omdat de olieprijzen gestegen zijn? Dat is klinkklare onzin. We kiezen juist voor natuurstroom omdat we de krimpende olievoorraad niet langer willen belasten. Zeg ik.
Maar dat zegt de energiemaatschappij dus niet.
Die legt het zo uit: als de olieprijzen stijgen, stijgt de vraag naar natuurstroom. En als de vraag stijgt, stijgt de prijs ook. Dus is de prijs van natuurstroom vrolijk gekoppeld aan de prijs van olie.
Je kunt het als consument gewoon niet winnen. Bouw meer windmolens, roep ik dan. Maar dan moeten ze eerst strijd voeren met een heleboel NIMBY*-tegenstanders. Wij hebben er vier in ons uitzicht-voor, dus ik mag er iets van zeggen. Als ik naar die windmolens kijk, denk ik altijd: “Goed zo jongens, blijf maar draaien. Kan ik weer een was doen.”
Ik vraag me trouwens wel af wat die keurige verkopers van de energiemaatschappij vanochtend dachten toen ik de deur opendeed. Want als je bij een IT-bedrijf aanbelt, verwacht je natuurlijk niet dat je bij het openen van de deur geconfronteerd wordt met een wasmachine, een droger en stapels was. Tja, representativiteit was de voornaamste reden voor een kantoor buitenshuis…
*NIMBY=Not In My Back Yard