Geen inspiratie

Ik ben volkomen inspiratieloos vandaag. Op alle punten. Geen stukje, geen fotootje, geen creatieve ideeën. Normaal gesproken zoemt mijn hoofd altijd een beetje, zo vol is het.
Als ik iets grappigs zie, wil ik dat onthouden om het op te schrijven. Maar meestal is het weg voor ik thuis ben. Er was iets grappigs, kort geleden. Dat herinner ik me nu ik dit typ. Ik liep glimlachend verder, dat weet ik nog, maar ik heb geen idee meer wat het was. Dat is jammer, want anders had ik iets gehad om in dit stukje te schrijven.
Het zoemt ook met ideeën. Creatieve dingen. Waarvan ik dan prompt de helft weer vergeet. Soms koop ik zelfs materialen en dan weet ik amper meer waarvoor. Ik heb borduurgaren gekocht, want ik ging iets heel speciaals maken. Het zou wel fijn zijn als ik nog wist wat, want dan kon ik daar misschien wel genoeg over uitweiden om van dit stukje een schrijfsel te maken. Ook had ik pas een hele theorie over mijn voorraad stoffen en mijn berg breiwol. Om over de inmiddels ook aanzienlijke hoeveelheid knopen maar niet te spreken. Het was een wijs inzicht, dat weet ik nog wel. Ik werd er helemaal opgelucht van. Maar ik ben nu even kwijt hoe het precies zat.
De enige associatie die in me opkomt is een reactie op een ander weblog: “ach, knoopjes zijn zo klein en stoffen zijn zo plat”. Dat is waarschijnlijk een typisch vrouwelijk excuus.
Het wijze inzicht begint nu wel langzaam boven te drijven (gelukkig, ik ben niet ineens spontaan mijn hele geheugen kwijt), maar echt materiaal voor een schrijfsel is het niet.
Normaal gesproken zoemen er ook nog allerlei verhalen in mijn hoofd. Die komen en gaan en sommige blijven hangen en worden dan een boek. Maar die zijn ook even afwezig. Verder ben ik vaak mijn eigen verhaal onder woorden aan het brengen in mijn hoofd. Ooit komt er een boek met alle dingen die ik in mijn leven geleerd heb erin. Al vraag ik me nu toch wel af wàt ik dan geleerd denk te hebben. Op dit moment zie ik dat niet zo. Ik mag dan wat rimpeliger zijn dan vroeger (daar heb ik al een schrijfsel over geschreven, ik zal niet aan de gang blijven), maar van binnen ben ik nog steeds mezelf.
Verder zoemt het meestal ook nog met allerlei andere dingen. Plannen voor het huis, plannen voor de tuin, plannen voor het eten. Maar vandaag is het verdacht stil in dat hoofd. Opruimen, stofzuigen en onkruid wieden. Verder kom ik niet. En we hebben macaroni gegeten, wat alles behalve origineel is. Maar gelukkig was het wel lekker.
Ik was ook inspiratieloos voor de dagelijkse foto. Normaal gesproken valt mijn blik regelmatig op iets om even vast te leggen, maar vandaag was er niets dat vroeg om een fotootje. Er was zelfs niet eens zo’n “verdorie-geen-camera-bij-me” moment.
Gelukkig zijn er altijd wel bloemen om een plaatje van te schieten, maar het gaat opvallen dat ik dat best vaak doe, de laatste tijd.
De kat en de kinderen. Altijd grote inspiratiebronnen. Altijd wel iets geks. Behalve vandaag. Ze gingen weg en ze kwamen thuis. De kinderen dan. De kat sliep. En at. En sliep. En at.  Het vult wel, maar echt een heel schrijfsel krijg je er niet mee vol.
Toch leuk als je dan aan het eind van de dag toch nog een heel stukje bij elkaar gerommeld hebt over hoe inspiratieloos je bent. Inspiratie geboren uit gebrek aan inspiratie. Als je er hard over na gaat denken wordt het nog “diep” ook. Maar ik ga er niet hard over nadenken. Want al die inspiratieloosheid komt voort uit vier nachten wakker liggen van veel te veel over allerlei dingen nadenken. Van dat oeverloze eindeloze malen. Nee, dan liever dat gezoem van al die plannen en ideeën!