Oei, ineens is het tijd om een schrijfsel te plaatsen en ik heb nog helemaal niets. Ik ben een beetje afgeleid, want ik was met iemand in discussie over mannen. En dat is natuurlijk een onderwerp waar je nooit over raakt uitgepraat. Niet dat ik op zoek ben naar een man. Nee, dank je wel. Ik heb mijn handen vol aan die ene en die wil ik niet kwijt ook. Ik ben best tevreden met die jongen. Bovendien moet ik er niet aan denken helemaal opnieuw te beginnen. Het is best ontspannen zo, als je elkaar door en door kent. Hoewel je dan soms nog voor verrassingen komt te staan, want het leven brengt af en toe wel eens situaties die je nog niet eerder tegengekomen bent.
We hadden het ook over jaloers zijn op anderen met een totaal ander leven. Zij was jaloers op vriendinnen met man, kinderen, huisje, boompje, beestje. En ze wist van haar vriendinnen dat die weer jaloers op haar waren. Ik ken dat wel. Toen de kinderen klein waren verlangde ik naar een kantoorbaan. En toen ik een kantoorbaan had, verlangde ernaar thuis te zijn en huisvrouwerige dingen te doen. En nu ik weer thuis ben… ik weet het niet. Het is niet zo ideaal als ik gedacht had, al mis ik het werk niet echt.
Het is dom te denken dat je jezelf kunt veranderen door omstandigheden aan te passen. Zo werkt dat niet. Als je geen rust in jezelf vindt, kun je proberen je omstandigheden te blijven veranderen, maar rust brengen doet het niet.
Ja ja, wat een wijsheid. Dat kan ik goed, raad geven aan anderen en dan allerlei wijsheden verzinnen die ook op mezelf van toepassing zijn. De praktijk is lastiger.
Misschien stel ik me ook wel teveel voor van die rust. Dat kan ook. Ik dacht dat ik als huisvrouw sereen en efficient door een perfect schoon huis zou wandelen, altijd alles onder controle zou hebben en een super gelijkmatig humeur zou kweken. Haha! Dat zit er natuurlijk helemaal niet in bij mij. Perfect schoon krijg ik het huis wel, als ik mijn best doet. Maar sereen en gelijkmatig word ik daar niet van. Want met een man en drie slordige pubers moet je dan voortdurend mopperen. Die vegen geen voeten, kruimelen met koek of brood en slingeren boeken, post en andere zooi door het huis. Ik zou ook stil en slaafs de rommel achter hun kont kunnen opruimen, maar zo lief ben ik dan toch weer niet. Ze moeten wel horen dat ik dat doe. En dat wekt dan weer irritaties bij hen. Pogingen tot een perfect huis zijn dus ook snel weer stopgezet, dan maar wat meer rommel. Scheelt weer gemopper.
Maar dan nog ben ik niet sereen en gelijkmatig van humeur, als zou ik dat dus wel willen. Ik ben meer het type dat men in ouderwetse romans capricieus noemt. Dat klinkt dan weer een stuk beter dan grillig of wispelturig. Het is eigenlijk een wonder dat die man van mij het met me uithoudt!
Wispelturig
Categorie: Persoonlijk