Kleren maken de vrouw?

In dikke periodes gaf ik niets om kleding. Het stond toch allemaal niet echt leuk, vond ik. Ik wachtte meestal tot ik echt bijna niets meer had en kocht dan een paar broeken tegelijk. Om die vervolgens weer te dragen tot ze vanzelf uit elkaar vielen. Ooit, als ik slank zou zijn, zou dat wel anders worden. Dacht ik.
In arme periodes deed kleding me ook niet veel. We hadden er geen geld voor, maar echt deren deed dat me niet. Ik maakte heel af en toe iets zelf en kocht kringloop of wibra en zag er, vond ik, toch best redelijk uit. Ik vond het belangrijker dat de kinderen leuke kleding droegen. Ooit, als we rijk waren, zou dat wel anders worden. Dacht ik.
Nu ben ik behoorlijk afgevallen en we hebben het financieel goed. Bovendien heeft echtgenoot door zijn werk een kortingskaart voor een sjieke kledingzaak. Je zou toch denken dat ik regelmatig de stad in ga om mooie kleding aan mijn slanke lijf te passen en dan vervolgens te betalen van mijn altijd gevulde bankrekening. Maar het tegendeel is waar.
De spijkerbroek die ik zeer vaak draag gaat binnenkort uit elkaar vallen. Hij is namelijk heerlijk zacht geworden door drie maanden lang minstens één keer per week wassen. Twee van mijn drie nette broeken zijn nog uit de vorige slanke tijd, ruim vijf jaar geleden. Eén daarvan gaat het waarschijnlijk ook opgeven. Eigenlijk durf ik hem niet meer te dragen, want de onbetrouwbare naadjes zitten natuurlijk in de billen en kruiszone. De andere broek is een maatje te groot en ook al erg vaak gewassen.
Naast wat jurkjes en rokjes die niet voor normaal dagelijks gebruik geschikt zijn (te mooi of te kort) heb ik wel geteld één rok die ik wat vaker draag.
Ik heb wel plannen om dingen zelf te maken. Heb lapppen liggen en patronen uitgezocht. Maar dat is eigenlijk meer omdat ik het naaien zo leuk vind. Niet omdat ik me zo verheug op een uitgebreide garderobe. Ik maak veel liever tasjes.
Vrijdag en zaterdag ga ik met echtgenoot naar een grote technologie-beurs. Dat is belangrijk voor de contacten voor ons eigen bedrijf. Ik moet er dan dus een beetje representatief uit zien.
Daar loop ik nu al een tijdje over te piekeren. Ik vind dat niet gemakkelijk. Want ik vraag me dan al af wat we onder representatief moeten verstaan. Mantelpakje, powersuit? Of iets waar ik me toch lekkerder in voel? In ieder geval betwijfel ik of er iets uit mijn garderobe geschikt is. Ik moet dus winkelen, maar sta niet echt te trappelen. Het komt me helemaal niet zo slecht uit dat er weer een pakje verwacht wordt vandaag, waardoor ik niet weg kan. Sorry, geen tijd. Dan toch maar mijn vertrouwde bruine rokje of de verwassen nette broek.
Ergens ontbreekt er natuurlijk iets in mijn hersens. Een vrouw die niet van kleding kopen houdt? Dat is volgens mij best zeldzaam. Als je de tijdschriften en boeken geloven moet tenminste.
Voordelig is het wel, maar op dit moment is het ook erg lastig, want als ik met tegenzin ga winkelen vind ik gegarandeerd niets leuks. Zou je daar pillen voor kunnen slikken?