Ontspannen

Ik had besloten eens wat meer ontspannen in het leven te staan. Met ingang van vandaag. Maar de dag was amper begonnen of ik hoorde mezelf “rotbeest!” naar de kat roepen. Het beest, nog geen drie maanden oud en superactief, ontsnapte namelijk toen ik mijn sleutels ging pakken, die ik binnen had laten liggen. Ik keek heel voorzichtig de gang rond of hij in de startblokken zat, maar zag niets. Tot ik naar buiten liep. Toen flitste er ineens een zwartwit Spook naar buiten. Direct richting de straat natuurlijk. De straat waar onze vorige kat doodgereden werd. Vandaar dat we deze stuiterbal binnen houden tot hij wat rustiger geworden is. Binnen proberen te houden kan ik beter zeggen, want meneer maakt er een sport van naar buiten te floepen als wij, toch echt heel voorzichtig, even naar buiten willen. Dat maakt het leven er niet gemakkelijker op, mag ik wel zeggen. Omdat hij zijn energie toch kwijt moet, vermaakt het Spook zich daarnaast met het wasrek, dat hij gebruikt als klimrek en met de planten in de vensterbank. Mijn sansevieria’s, die toch onverwoestbaar zouden moeten zijn, zijn al aardig gehavend. Want Spook zit graag in de hoogste potten. En via de lange bladen van de sansevieria’s kun je ook nog zo leuk overlopen naar de begonia’s. Die er dus ook niet echt florissant meer bij hangen.
Naar bed gaan is ook niet simpel meer. Want hij wil bij ons zijn. Ook als we willen slapen. Maar dan is er geen slapen meer bij. Want hij rent en springt en valt onze voeten aan.
Dus moet de deur dicht en de kat buiten de slaapkamer. Maar dan moet je niet proberen even naar het toilet te gaan. Want zoals hij overdag voor de buitendeur op wacht zit, doet hij dat ‘s nachts voor de slaapkamerdeur.
Alles wordt extra ingewikkeld. Maar ik zie er ook wel de hunor van in. Gelukkig maar. Dat is wel zo ontspannen.