Trick or treat

In een grijs verleden trouwde een van mijn voormoederen met een echte tovenaar. Dat staat nergens in de familiekronieken vermeldt, maar dat weet ik zomaar. Want eens in het jaar, met Halloween, komt dat tovenaarsbloed naar boven drijven.
Vroeger had ik dat niet door. Wie wist er twintig jaar geleden nou wat Halloween was? Ik niet. Maar op de laatste dag van oktober gebeurden er wel altijd allerlei spannende dingen. Zo was er een vervelende leraar die spontaan de hik kreeg toen hij een lief maar dom klasgenootje onterecht wilde uitfoeteren. En die leuke jongen zag me altijd op 31 oktober wel staan. Op 1 november niet meer, dat was wel jammer. Ook aten we nooit zuurkool of spruitjes op 31 oktober, maar altijd doperwten en een gehaktbal. Grote dingen kan ik niet. Wereldvrede en nooit meer honger of ziekte en dat soort dingen. Jammer is dat. Maar ik heb wel altijd een hoop lol met Halloween.
Op het moment dat ik dit schrijf, is de was zichzelf aan het opvouwen. Ik moet er wel een oogje ophouden, want de handdoeken willen per se eerst in de breedte en dan pas in de lengte. En ik wil het andersom. Eigenwijze gevallen zijn het! De stofzuiger is bezig op de bovenverdieping en de stofdoek is bijna klaar met de richeltjes die ik altijd oversla.
Helaas kan ik op klaarlichte dag niet op de bezem rondvliegen, dus moet ik zometeen op de brommer boodschappen doen. Ik hoop dat er iemand voordringt, want die zal zichzelf plotseling in de allerlangste rij terugvinden. En voor haar zal een oud vrouwtje staan dat al haar muntgeld uittelt en dan net een stuiver te weinig heeft, zodat ze haar dochter uit de winkel moet roepen om die vijf cent voor te schieten. En er zullen in die rij drie mensen staan met drie producten die niet goed geprijst zijn. En als ze dan zelf aan de beurt is, slaat juist die kassa op tilt.
Alle automobilisten die te hard rijden op ons dijkje, rijden plotseling verder in trapauto’s. Wie telefoneert in de auto, krijgt de gsm niet meer van zijn oor af en wie door rood licht rijdt staat bij het volgende stoplicht stil tot alle kleuren (inclusief groen!) twee keer voorbij geweest zijn. Pestkoppen moeten ook uitkijken. Voor iedere keer treiteren groeit hun neus een centimeter. En bij de vierde keer wordt hij oranje.
Vandaag hoef ik me lekker niet druk te maken over aardappels schillen, groente schoonmaken en koken. Dat gaat allemaal vanzelf. En de dochters hebben afwasvrij, want als ik even met mijn neus wiebel doen de afwasborstel en de theedoek het allemaal zelf. Door een zeer plaatselijk regenbuitje (met schoon water, dat is tegenwoordig ook uniek) zijn mijn ramen schoon en een nog plaatselijker regenbuitje heeft mijn planten van water voorzien.
Eén dagje duurt het maar. En dat is maar goed ook. Want ik zou geen vinger meer uitsteken in het huishouden en voortdurend bezig zijn wraak nemen op vervelende mensen…