Winkelen

Ik moest vandaag verplicht winkelen. Daar had ik helemaal geen zin in, maar het moest.
Dat zit zo. Ik had nog maar twee broeken. Een oude, die helemaal grijs geworden is in de was (origineel zwart) en totaal geen pasvorm heeft, maar wel erg lekker zit. Die draag ik dus als ik niet naar kantoor of op visite hoef. Soms zie ik mezelf in een etalageruit en dan kijk ik maar gauw een andere kant op. Ach, veel is er toch niet meer van te maken, denk ik dan. Mijn andere broek kocht ik voor de bruiloft van mijn broer, eind januari. Een heel mooie, met wijde pijpen en een goede pasvorm. Die draag ik dus vaak. Naar kantoor, op visite, op feestjes en op alle gelegenheden die om nette kleding vragen. Zijn beide broeken in de was, dan heb ik nog een sportbroek. Zit ook heerlijk, is ook verwassen, maar niet van het dragen tijdens sport. Wel van het dragen tijdens rugpijn en andere-broeken-in-de-was. Maar ik zie er echt vreselijk in uit, dus die valt eigenlijk gewoon af. Verder heb ik wel een rok. Maar die draag ik niet graag. Lastig met fietsen, onhandig als je foto’s wil maken (dan moet je nog wel eens bukken of klimmen). Mijn garderobe was dus zeer beperkt. Ik lachtte altijd maar een beetje als ik andere vrouwen hoorde vertellen dat ze bijna niets meer hadden om aan te trekken. “Maar vijf broeken!” Tja….
Anyway, ik was van plan heel erg af te vallen. Zodat ik de voorraad in De Doos kon aanspreken. De Doos bevat broeken in kleinere maten, tot maat 36 toe. Die ik ooit paste, maar nu al een tijdje niet meer. Eigenljk moet ik die troep gewoon weg doen, maar ja. Er zitten echt heel mooie spullen bij. De Doos was eerst Drie Dozen, dus ik ben al hard aan het ruimen geweest.
Ik kocht dus geen nieuwe kleren voor mezelf. Waste de nette broek op mijn “vrije” woensdag en kon dus op kantoor altijd netjes verschijnen. Hield rekening met sociale gelegenheden en kwam best uit met die twee broeken. En als ik dan die vijf, tien, twintig kilo kwijt was, ging ik wel inkopen doen. Met maatje 38 lijkt kleding passen me nog wel leuk.
Gisteren zat ik ineens met een open rits op de bank. Mijn enige mooie broek had het opgegeven. Er zitten altijd van die idioot tere ritsen in die dingen. En ik kan best naaien, maar aan ritsen vervangen heb ik een bloedhekel. Ik krijg ze er zelden netjes in. Even dacht ik nog gewoon verder te kunnen gaan. Als ik een paar keer heen en weer rits, blijft het redelijk zitten. Maar ja, dan moet ik op mijn werk dus steeds controleren of hij nog dicht zit. Dat gaat niet goed.
Het moest er dus echt van komen. Ik had hoofdpijn, maar besloot toch maar te gaan. Mijn eerste stop was een winkel waar ik met de kinderen vaak heen ga. Goedkoop en best leuke kleding. Maar niet voor mensen met een figuur als het mijne. Als het rond mijn bovenbenen niet te strak zat, kon er in mijn taille zowat een hele Geertrude bij.
Bovendien van die fijne lampen in de paskamer, die extra goed alle bobbels en rimpels liet zien. Ik had het al weer helemaal gehad.
Toen toch maar een andere winkel opgezocht. Die ene winkel waar mijn moeder en mijn schoonmoeder en mijn schoonzus kopen. Die winkel die ik altijd voorbij loop. Ik hou namelijk veel meer van de stijl van Wonderwoman en We en ook van Coolcat. Niet dat ik dat ooit koop, want als ik er inpas, kan ik het meestal niet betalen. Maar toch.
Ik zag wel broeken die er redelijk uitzagen en besloot toch maar te passen. Onder het mom van, het moet maar. De eerste broek die ik aantrok was heel wat beter dan wat ik tot nu toe aan had gehad. Maar een beetje te strak op de benen en niet al te wijd rond mijn taille. Ik werd er al helemaal blij van. Erg verwend met goede pasvormen ben ik niet, dat is duidelijk. Want de tweede broek paste gewoon. Helemaal goed. Kleedde zelfs af.
Uiteindelijk ging ik met drie broeken en twee truitjes naar de kassa. Zonder op de prijskaartjes te kijken. Want ik ken mezelf. Ik vind het al gauw te duur. Zeker voor mij. Want ik ga natuurlijk binnenkort heel veel afvallen…..(yeah right).
Ik zette me dus al schrap. Tweehonderd, driehonderd? Hoeveel zou het zijn? Honderdertig. Kijk, voor mijn doen is dat best veel. Want de gesneuvelde broek was een uitverkoopje en de zwarte broek was een kringloopje. Maar als ik het realistisch bekijk, heb ik geen slechte koop gedaan.
En omdat ik natuurlijk niet wil dat mijn mooie kleren over een paar weken veel te groot zijn, heb ik mezelf daarna getrakteerd op (suikervrije) chocola en oude kaas!