Gelukkig nieuw jaar….
Een nieuw jaar, alweer.
Het lijkt wel of de tijd sneller en sneller gaat. Is het al een jaar geleden dat ik, tegen beter weten in, bomvol goede voornemens 2004 inging? Zoals gewoonlijk kwam er van die voornemens weinig terecht. En van de hoop op een goed en rimpelloos jaar ook.
Maar ja…. Zo is het leven nu eenmaal.
Dat ik toch elk jaar goede voornemens heb, is een gewoonte die nog stamt uit mijn kindertijd. Ik hield, en houd, ervan overnieuw te beginnen. Lege bladzijden in een glanzend nieuw dagboek, een lege website, een glanzend nieuw leven.
Dat laatste lukt dus niet, dat is me na al die jaren wel duidelijk. En dat is maar goed ook. Want een mens maakt immers fouten om ervan te leren? Als ik al mijn fouten steeds had kunnen uitwissen, zou ik nu nog dezelfde fouten maken. En dat kan ik tenminste als pluspunt zien: ik blijf wel fouten maken, maar het zijn steeds andere.
Mijn voornemens worden overigens wel steeds reeler. Als klein meisje was het lijstje ongeveer zo: nooit meer driftig worden, nooit vervelend doen, nooit ruzie maken, altijd vrolijk zijn, altijd heel serieus mijn huiswerk maken.
Frappant vind ik dat “nooit” en “altijd”. Want dat is sinds ik volwassen ben veranderd in “minder” en “meer”. Het leven wordt wat minder zwart-wit als je wat ouder wordt…
Toch waren mijn voornemens nog steeds vrij specifiek: minder eten, meer sporten, meer met de kinderen spelen, zuiniger zijn, dat soort dingen.
Maar dit jaar is het anders. De afgelopen jaren zijn zo vol emotie geweest, zo vol gebeurtenissen, zowel prive als in de wereld, dat ik anders naar de toekomst ben gaan kijken.
En mijn goede voornemens zijn dan ook veranderd. Eigenlijk heb ik er nog maar een.
En die is heel simpel: ik ga leven. Live my life to the fullest. Een uitdrukking waarvoor ik geen Nederlandse vertaling weet. Maar die wel uitdrukt wat ik bedoel.
Overigens heb ik nog wel plannen voor het komende jaar. Nuance verschil misschien, maar voor mij is dat onderscheid tussen plannen en voornemens wel belangrijk. Plannen kunnen aangepast worden, voornemens kunnen alleen maar mislukken.
Plannen heb ik dus. En die zijn als vanouds: een wat gezelligere moeder zijn (minder mopperen en meer lachen), minder snoepen en meer bewegen (eindelijk eens die overtollige 15 kilo kwijtraken), zuiniger zijn, minder achter de computer hangen, meer aandacht besteden aan het huishouden en elke week een stukje schrijven.
Gewoon over het gezin en mijn leven. Want dat is als vanouds druk en chaotisch. Stof genoeg.
Ook letterlijk trouwens. Want zin in verandering, behoefte aan toch-een-beetje-een-nieuw-huis en een kortstondige uitbarsting van energie hebben ervoor gezorgd dat ik gaan schuiven ben met onze meubels. Zowel in de huiskamer als in onze slaapkamer. Het resultaat mag er wezen, dat wel. De slaapkamer voelt ruimer en we lijken wel beter te slapen. De zithoek in de huiskamer voelt gezelliger en de kasten zijn netjes opgeruimd. Maar wat een stof komt achter de kasten en onder het bed vandaan!
Ik ben dus het nieuwe jaar niezend en hoestend, maar wel met goede zin begonnen…