Ik zit hier achter mijn toetsenbord te visualiseren dat er straks een briljant stukje uit mijn vingers gaat stromen. Nou ja, dat is eigenlijk ook niet waar. Dat zou nog betekenen dat ik me op mijn blog en het stukje dat ik gisteren al had moeten schrijven zou concentreren. Maar de waarheid is dat er in mijn toch al volle hoofd allerlei andere dingen om aandacht vragen.
Dat ik een dag te laat ben, irriteert me mateloos. Want dat was niet omdat ik het te druk had, maar eigenlijk vooral omdat ik in de war was met de dagen. Ik ga normaal gesproken op dinsdag boodschappen doen en op woensdag schrijf ik mijn stukje dat donderdag gepost moet worden. Tenminste, zo deed ik dat de afgelopen weken, want ik doe nu wel alsof ik al jaren zo werk, maar ik ben nog steeds bezig om de routine op te pakken en vast te houden. Maar toch. Ik ging dinsdag géén boodschappen doen. Er was een protestmars gepland die precies de route zou volgen die ik ook moest nemen. En ook nog op de tijd dat ik daar langs zou komen. Volgens twee van de nieuwssites tenminste. Volgens de derde nieuwssite was het pas om twaalf uur. Maar dat las ik pas toen het al half tien was en dan zou ik er alsnog midden in gezeten hebben. Achteraf had ik best kunnen gaan, want die protestmars is zo slecht bezocht, dat er verder helemaal geen nieuws over is geweest.
Maar goed, ik ging dus woensdagochtend pas boodschappen doen en zat woensdagmiddag achter mijn computer te rommelen met het verhuizen van dit blog en het opzetten van de website waar alles dan heen moet. Ja, ik weet het… alweer. Maar ik heb drie blogs en die draaien allemaal ergens anders. Ook niet handig. Maar nu twijfel ik weer, want blogspot voelt zo lekker vertrouwd en blijkbaar heb ik dat nodig om te kunnen schrijven. En het kost toch wel heel veel tijd om alles te regelen. Maar goed. Daar was ik dus mee bezig. Niet met het schrijven van een stukje. En ik bedacht pas dat ik dat had moeten doen, toen de dag voorbij was. Nu kan ik natuurlijk best ‘s avonds nog even naar boven lopen en een stukje schrijven, maar dat zat er niet meer in. Ik was moe.
Dan maar iets te laat, dacht ik. Maar vandaag is de helft van mijn brein bezig met koken. Ik moet namelijk een soepje maken voor de lunch, want die is op. Ik weet het, het klinkt raar. Wie eet er nu soep in de tropen en dan ook nog op het heetst van de dag?
Wij dus. Extra vocht, extra zout, bevalt ons prima. Maar dan moet ik wel zorgen dat er soep is. En als ik daar dan toch mee bezig ben, moet ik meteen de groentela beetpakken. Ik heb een hoop groente gekocht om in te vriezen. Dat is altijd handig voor als we een paar weken in Nederland geweest zijn.
Nou ja, dat is eigenlijk gewoon altijd handig. Als ik de hele dag vermoeiende dingen gedaan heb, heb ik niet altijd puf om groente te snijden. Een paar bakjes uit de vriezer pakken is dan ideaal. In Nederland koop ik gewoon die zakjes voorgesneden gemengde groente en vries die in, maar dat verkopen ze hier niet echt en als het er is, is het heel slechte kwaliteit. Zelf snijden werkt beter. Maar je moet er wel even tijd voor maken.
En als ik dan toch bezig ben, meteen wat eieren kloppen en invriezen. Ja, dat kan. Het ziet er een beetje vreemd uit als je het ontdooit hebt, maar je bakt er keurige omeletten mee. En aangezien wij ontbijten met eieren, is dat ideaal voor de dagen na een reis naar Nederland. Hoef ik niet meteen de dag na aankomst (of nog erger, de dag ván aankomst) boodschappen te doen.
Verder gaan we over een week al weg. Ik moet de boekhouding en de belastingen nog doen voor die tijd en wil eigenlijk nog van alles in het huis en de tuin doen voor we gaan. O, en ik moet nog een truitje afbreien.
Dat laatste loopt ook al niet erg soepel. Ik was drie weken geleden al klaar met het lijfje, maar ik twijfelde heel erg over de maat. Uiteindelijk toch de dochter maar geappt en gevraagd of zij een truitje dat de kleinzoon goed past wil opmeten (of het kind zelf, maar dat valt niet mee bij een actieve dreumes). Het bleek dat ik gelijk had. Veel te klein. Uithalen en opnieuw beginnen dus. Sinds ik dat gedaan heb, is de motivatie een beetje weg. Maar ik heb nu ook min of meer beloofd dat er een truitje komt. Dus het moet af. En…
Pff. Ik moest heel even stoppen met schrijven om wat zakelijke dingen voor echtgenoot uit te zoeken (ik ben ook nog steeds zijn boekhouder/secretaresse/office assistent) en lees nu terug wat ik geschreven heb.
Wat een gezeur.
Allemaal luxe problemen.
Ik zou blij moeten zijn dat ik elke dag een goed gevulde soep kan eten en een koelkast vol verse groente is ook iets om dankbaar voor te zijn. Net als voor de vrijheid om een hele middag met websites en blogs te rommelen, de ongelooflijke luxe om meerdere keren per jaar in het vliegtuig te stappen om kinderen en kleinkinderen te knuffelen en het waardevolle “bezit” van een gezond en goed groeiend kleinkind waarvoor je een truitje mag breien.Ik moest me schamen met mijn geneuzel over volle hoofden en drukte!
Zo. Dat was even een geestelijke schop onder mijn kont. En nu ga ik dit (alles behalve briljante) stukje posten en dan lekker in de keuken rommelen, breien en de rest van mijn werk doen. Ik heb nog een hele week voor het af moet. Dat lukt best. Zeker als ik geen tijd verspil aan piekeren en mopperen over hoeveel ik nog moet doen.
Foto door energepic.com
Hopelijk is je hoofd nu wat leger, nu je alles van je af hebt geschreven ; )
Ja, dat werkt altijd. Soort therapie 😉
Hallo ik kwam via huisvlijt met de linkparty eens buurten bij jou. Schrijven helpt om het hoofd leeg te maken en het dan los te laten met rustige dingen. Mij helpt het altijd en nog een half uurtje en dan ga ik internet weer afsluiten en een klein ommetje maken buiten. Ook dat schept ruimte in het hoofd en je ziet andere dingen die dan weer de drukke gedachten dooft. Geniet van de dag.
Groetjes, Tine
Wat leuk dat je langskwam! Ja, geen computer en even lekker naar buiten werkt ook heel goed om het hoofd leeg te maken.
Ik schrijf mijn hoofd leeg op papier, dan kan ik lekker naar elkaar/ door elkaar verwijzen… ik kom hier ook via Huisvlijt 😄 haha
Welkom 😉 Ik zou heel graag op papier schrijven, maar op de een of andere manier lukt het beter op de computer.