Mediteren

Ik heb vanochtend een paar uur gemediteerd. En nu doen al mijn spieren pijn.

Ik las een blog over mediteren en ik reageerde daarop met de mededeling dat ik dat regelmatig probeer en het graag zou willen kunnen, maar er niet bepaald goed in ben. Waarop zij antwoordde dat het ook een vorm van meditatie is als je aan fijn aan het tuinieren bent. Dus. Vandaar bovenstaande intro.

Gedeeltelijk ben ik het wel met haar eens. Als ik in de tuin bezig ben, ben ik niet met andere gedachten bezig. Ik knip, trek en verplaats van alles, zonder heel bewust na te denken. Ik zit in een flow. En dat is fijn. Tegen de tijd dat ik (bewust) ga denken dat mijn conditie weer bar slecht is en dat ik écht niet meer verder kan, wordt het tijd om te stoppen.

Nicole van Huisvlijt doet ook iets anders tijdens het mediteren (hoelahoepen!), maar schreef pas wel dat ze nu ook mediteert terwijl ze ligt en dat ze dat toch ook wel erg fijn vindt.

In mijn ogen is écht mediteren nog altijd in lotushouding zitten met je ogen dicht en aan helemaal niets denken. En dat kan ik dus niet.

Ik heb het jaren geleden, weleens een tijdje volgehouden. Maar ik had destijds drie pubers en het enige moment waarop ik genoeg rust kon vinden, was ‘s ochtends vroeg. Heel vroeg. Dus meestal viel ik min of meer gewoon in slaap. Ik ben er maar mee gestopt toen ik merkte dat ik er ook niet bepaald kalmer van werd. Te vroeg opstaan en dan een dutje in een rare houding doen, werkt averechts op wat je met mediteren wilt bereiken.

Nu ik dit schrijf, realiseer ik me wel dat wat ik destijds wilde bereiken, iets heel anders is dan wat ik nu wil bereiken. Destijds had ik behoefte aan rust. Aan even een paar minuten niet op anderen afgestemd zijn. Nu heb ik meer behoefte aan… ja, aan wat eigenlijk? Ook een soort rust, maar dan dieper. Het loslaten van de gedachten die pijn doen, even niet piekeren over het verleden of de toekomst. En dat is lastig.

Ik las pas een boek waarin meditaties beschreven werden op een manier die ik fantasieën zou noemen. Je voorstellen dat je in een bos bent, of een berg oploopt of iets dergelijks. Dat doe ik wel, ‘s avonds voor ik ga slapen, om te voorkomen dat ik ga liggen piekeren. Maar dan val ik dus óf in slaap, óf die andere storende gedachten nemen het toch weer over. In het laatste geval is het enige wat helpt eruit gaan en een boek lezen. Een boeiend boek, anders helpt het niet. Een uurtje lezen geeft (meestal) genoeg rust in mijn hoofd om in slaap te vallen.

Eigenlijk hoef ik dus niet te mediteren. Ik moet gewoon dagelijks in de tuin werken en (nog) vaker een boek lezen…

Foto door Savanna Goldring