Hoewel ik dol ben op het hele eiland, is er één plekje op Curaçao waar ik het meest van hou. Watamula is niet gemakkelijk te bereiken. Je moet eerst hobbelen over een onverharde weg en dan lopen over oud koraal, wat scherp en onregelmatig is. Maar als je er eenmaal bent…
Een Curaçaoenaar zei het eens zo: “Hier ademt Korsou”. Zo klinkt het. Zo ziet het eruit (als je je het eiland voorstelt als een reusachtige walvis).
Ik ga zelf altijd net even rustiger ademen als ik hier ben.
Dat kan ik deze week wel gebruiken. Er naar toe gaan is geen optie (we zijn nog steeds in Nederland), vandaar drie foto’s van mijn favoriete plek.
Even heel diep en rustig ademhalen…
Categorie: Persoonlijk
Dank je! Ik ben ook dol op de zee, welke zee dan ook. Hoewel het op sommige plekken nog mooier is dan op andere. 😉
Ik vind het ritme van de zee, de golven, ook rustgevend. Dat de zee altijd maar door gaat, dat je nooit hoeft te twijfelen of de golven wel weer terug zullen komen, dat alles altijd maar door gaat, ook al is alles onrustig of onzeker. Even mee-ademen op de zee, even uitpuffen, dan heb ik altijd het gevoel dat ik er niet helemaal alleen voor sta.
Sterkte en ik wens je een rustige ademhaling.