Auteur: Geertrude Verweij

Ik kreeg vandaag zomaar een heel leuk pakketje. Dank je wel, Franca!

En dan zijn je oudste dochters ineens meerderjarig. Dat gebeurt zomaar, daar hoef je niet veel voor te doen. De jaren verstrijken en ineens is het zover. Achttien jaar, stemgerechtigd en volwassen.Hoewel dat laatste dan weer niet zomaar vanzelf gaat. Er heeft toch wel enige opvoeding plaats moeten vinden om die twee minibaby’s die ik…

Het valt op dit moment niet mee om thuis de rust te vinden om te schrijven. Dus reed ik vandaag met mijn laptop naar de haven waar onze boot ligt. En dat werkte. Ik schreef een hoofdstuk en werkte wat andere dingetjes af. Zonder gestoord te worden of mezelf te storen (dat is mijn grootste…

Een aantal weken geleden was ik in Amsterdam. Dat het gebied rond het centraal station veranderd was in een bouwput, wist ik. Ik wist echter niet dat het zo erg was. En het duurt al zo lang en zal nog langer duren ook. Triest, want het jaagt volgens mij toch een hoop toeristen terug de…

Beetje druk. Maar daar hou ik wel van. Af en toe.

Eigenlijk heb ik helemaal geen tijd om een stukje te schrijven.Ik ben namelijk druk bezig met een jurk. Een rode jurk. Een grote rode jurk. Dat zit zo: een van de dochters gaat jaarlijks naar de fantasyfair. Het eerste jaar werd mij een maand van te voren medegedeeld dat men als Griekse muze wilde gaan,…

Onze kat is zielig. Dat vind hij zelf in ieder geval. Hij mag namelijk niets. En hij is erg gehoorzaam, dus doet hij niets wat niet mag. Maar dan blijft er weinig over. En dat is dus zielig.Dat is in ieder geval wel wat hij mij probeert te vertellen. En ik ben een heel zwakke…

“Vermijd op 31 maart de Randstad”  staat er al dagenlang op de borden langs de snelweg te lezen. Natuurlijk lever ik daar hardop commentaar op. Ik heb immers nog steeds geen radio in de auto.Niet dat ik geen radio heb, hoor. Ik heb er zelfs twee. Maar mijn auto is een “kaal model”. Lees: de…

Ik kan heel slecht omgaan met kritiek. Dat geef ik direct toe. Ik ben zo’n type dat het iedereen naar de zin wil maken en dat is dus mislukt als je kritiek krijgt. Ik onthoud alle kritiek dus en dat schiet me dan direct te binnen als het van toepassing is. Nu ik wat ouder…

Het is blijkbaar een boeiend gespreksonderwerp, want het duikt keer op keer weer op. En vaak onverwachts, als ik denk dat het eindelijk niet interessant meer is, dat men het eindelijk snapt. Dan zit ik niets vermoedend een kopje koffie te drinken en over koetjes en kalfjes te praten en bam! daar is het ineens…