Auteur: Geertrude Verweij

Het is een rare week. Dat verzucht ik wel vaker, dat weet ik. Ik heb altijd rare weken en dan steeds op een andere manier raar. Dus wennen doet het niet.Deze week is een kilometervreterweek. Ja, het is belachelijk, maar ik denk dat het autootje en ik deze week de duizend kilometer wel gaan halen.Het…

Tegenwoordig lees je in personeelsadvertenties vaak dat ze iemand zoeken die flexibel met zijn werktijden om kan gaan. Ik moet dan altijd een beetje cynisch lachen, want de meeste werkgevers bedoelen daarmee dat ze willen dat hun personeel bereid is eerder te komen en later weg te gaan. Andersom werkt het meestal niet.Sinds ik geen…

Het was niet bepaald de bedoeling om zo’n drukke week te hebben. Sterker nog, ik was heel erg van plan een begin te maken met het heerlijk lui genieten van de zomer. Ik had wel vier opdrachten voor de krant, maar verder ging ik rustig aan doen.Echtgenoot had echter maandenlang gezegd dat hij “van de…

Ik word blij van kamers veranderen. Dat heb ik van mijn opa geërfd. Die deed het ook. Mijn moeder vond het minder leuk als ze thuiskwam en alles was ineens anders, dus bij ons thuis werd er niet vaak geschoven en veranderd. Toch zijn die genen heel sterk, want ik doe niets liever. Ik doe…

Er zijn van die dagen… Als ik zo mijn stukjes begin, zien jullie de bui al weer hangen. Dan komt er meestal een verhaal over een chaotisch volle dag, waarop ik “niets” gedaan heb. Maar deze keer bedoel ik iets anders.Eigenlijk bedoel ik: je weet nooit wat voor dag het wordt. Dat klinkt erg raar,…

Ik ben volkomen inspiratieloos vandaag. Op alle punten. Geen stukje, geen fotootje, geen creatieve ideeën. Normaal gesproken zoemt mijn hoofd altijd een beetje, zo vol is het.Als ik iets grappigs zie, wil ik dat onthouden om het op te schrijven. Maar meestal is het weg voor ik thuis ben. Er was iets grappigs, kort geleden….

De twee oudsten zijn deze week met school op zeilvakantie. En het is net of er een gat in mijn dagelijks leven zit. Als je gewend bent aan drie pubers die altijd en overal in de weg zitten en aandacht vragen, dan is het huis ontzettend leeg als je er maar eentje hebt.Verder zit er…

Mijn uitgever (wat klinkt dat stoer, he?) vroeg om een portret foto voor in de folder en voor achterop mijn boek. Tja… half ziek en doodmoe, maar het was spoed. Dus maakte echtgenoot een serie foto’s voor me, waarvan ik deze het leukst vind. Niets bijzonders. Gewoon ik.

regent het. Tja… jammer, maar helaas. Ik moet steeds denken aan dat liedje over de meiregen… Best toepasselijk voor een verjaardag.