Brillenwissel

Bij ons thuis draagt iedereen een bril. Nou ja, dat is niet helemaal waar. Want ik draag lenzen. Echtgenoot draagt eigenlijk ook geen bril. Het probleem is alleen dat zijn armen af en toe te kort worden. Dus heeft hij een leesbril nodig om die afstand te overbruggen.
De dochters echter dragen wel echt een bril. Al een paar jaar. Maar sinds de oudsten autorijden, hoorde ik steeds vaker klachten over het gezichtsvermogen.
Het begon met middelste. Die had een bril met plus sterkte. We dachten dat het een leesbril was, want ze kon er niet goed mee in de verte kijken. Ze droeg het ding dus alleen bij het lezen en computeren. Toen ze vertelde dat ze tijdens het rijden de borden niet zo goed kon zien, besloten we toch maar even naar de opticien te gaan. Om allerlei niet ter zake doende redenen gingen we naar een andere dan die waar de zogenaamde leesbril vandaan kwam. En deze opticien vertelde ons dat alleen mensen boven de veertig een leesbril hebben, dat dochter haar bril dus wel nodig heeft om in de verte te zien en hem gewoon de hele dag moest dragen. Maar dan wel een andere, want van de sterkte klopte niets meer en de cilinder was ook fout. Gelukkig waren de glazen op voorraad en de bril in een uur klaar, zodat het kind volgende week haar rijexamen met een goede bril op de neus kan afleggen.
Toen begon andere dochter natuurlijk ook. Het is tenslotte een tweeling. Zij heeft een min sterkte en droeg haar bril gewoon de hele dag. Maar ze had het gevoel dat ze niet goed meer zag, dus gingen we maar weer naar diezelfde opticien voor een oogmeting. En toen brak mijn klomp.
Want deze dochter hoeft haar bril juist niet de hele dag te dragen. De bril die ze heeft is veel te sterk, de cilinder klopt niet en de nieuwe bril hoeft ze alleen op bij inspannend kijken, want de sterkte is te verwaarlozen (-0,25). Het kind draag nu dus geen bril (glazen waren niet op voorraad) en roept steeds verheugd dat ze ineens diepte ziet en details registreert. Ook niet onbelangrijk bij een rijexamen.
Ineens een totaal andere situatie dus. Een soort brillenwissel. Op bij de een en af bij de ander. Gelukkig maar dat dochter nummer drie gewoon een half puntje sterkte erbij moet. Of zou die er nu bij mij af gaan?