Chaos

Rust, reinheid en regelmaat zijn dingen die hier in huis onmogelijk zijn.
Regelmaat hebben we hier simpelweg niet. Het is bijvoorbeeld onmogelijk om bij te houden wanneer de dochters naar school moeten of weer thuis komen. Het komt regelmatig voor dat ze pas om half elf (!) weg moeten. Dat zijn dan meestal de oudste twee. Jongste moet meestal wel vroeg beginnen (dus om half acht weg), maar staat soms om half twaalf alweer voor mijn neus. Echtgenoot is ook niet erg regelmatig trouwens. Die werkt drie dagen in de week in loondienst en twee thuis voor zijn eigen bedrijf. Maar hoe die uren verdeeld zijn, wisselt per week. Soms weet hij bij het opstaan nog niet eens waar hij die dag zal zijn. En als hij naar-kantoor-dag heeft, gaat hij de ene dag om half acht weg en de andere dag om half elf. Het went, dat wel. Ik doe tegenwoordig gewoon wat ik wil doen, zonder me echt te storen aan rondwandelende gezinsleden. Ik moet wel, anders kom ik helemaal nergens aan toe. Om eerlijk te zijn geniet ik het meest van de –zeldzame- dagen waarop iedereen voor acht uur de deur uit is. Dan kan ik meteen hard aan de gang, stofzuigen zonder mensen te moeten vragen de benen op te tillen, het toilet soppen zonder dat er iemand “echt heel nodig moet” en een kast leeghalen zonder dat er iemand over de rommel struikelt. Maar dat komt dus niet vaak voor.
Reinheid is niet echt een probleem. Als je tenminste niet te nauw kijkt. Het toilet wordt goed bijgehouden en de keuken ook. Dat is wel zo hygienisch. Maar je moet je niet storen aan ramen die na een regenbui al weer grijs zijn. Dat komt doordat de vorige eigenaar veegvast op de buitenmuur gesmeerd heeft. Waarom dat spul zo heet weet ik niet, want het is absoluut niet veegvast en ook al niet regenbestendig. Het spoelt dus bij iedere regenbui over mijn ramen en droogt dan fijn grijs op. Verder ligt de oprit nog steeds half open, wel anders dan eerst, want ik had toch wel erge moeite om mijn auto precies op twee rijen tegels te manoeuvreren. Ik heb al een keer heel erg vast gezeten, maar dat blijft tussen ons, okee? De oprit is nu dus breder, maar nu komen we tegels te kort aan de zijkant, zodat de dochters dagelijks schoenen vol zand naar binnen wandelen.
Zelf ben ik trouwens ook niet onschuldig aan ons niet erg reine huis. Ik heb namelijk geen werkkamer, dus als ik naai heb, doe ik dat in de huiskamer. En geloof me, dat creeert een hele berg stof. Om maar niet te praten over de losse draadjes die op wonderbaarlijke wijze via sokken en kattepoten door het hele huis verspreid raken. Je kunt het altijd op de mat bij de voordeur al zien als ik weer eens druk bezig geweest ben.
Rust? Tja. Er wordt hier televisie gekeken, muziek geluisterd, zangtalent geoefend, gekibbeld, gepraat en gediscussieerd. En in een klein huis als het onze is het altijd overal vol. Stil is het hier zelden.
Maar rust heb ik wel, hoor. Innerlijke rust. Als ik opschrijf in wat voor chaos ik leef en dan bedenk dat ik het toch best een leuk en boeiend leven is, bijvoorbeeld…