Een award

Van Anita kreeg ik een Liebster Award, waar ik natuurlijk erg blij mee ben. Waar ik nog blijer mee ben is wat ze erbij schrijft: “We hebben heel veel raakvlakken en ze voelt als een vriendin op afstand”.
Bloggen is en blijft een eenzame bezigheid. Je gooit van alles online en je hebt geen idee wie er allemaal meelezen. Er lezen hier in ieder geval veel meer mensen dan er reageren, wat niet erg is, ik reageer zelf ook lang niet altijd. Als er dan lezers zijn waarmee je zo regelmatig heen en weer reageert dat je het gevoel krijgt dat je met hen bevriend bent, is dat heel bijzonder. Er zijn er meer, maar Anita is zeker één van die mensen en ik ben blij dat zij het ook zo voelt.

Het eerste deel van de award zegt dat ik 11 vragen moet beantwoorden. Daar ga ik dus maar eens mee beginnen.

1. Wat doe je in het dagelijks leven ( behalve bloggen)?
Ik ben echtgenote, moeder (van drie volwassen maar gedeeltelijk nog thuiswonende dochters), huisvrouw, schrijfster en boekhoudster (voor onze eigen bedrijven).

2. Welke plek zou je graag eens willen bezoeken?
Maine! Ik was er vroeger al dol op door televisieseries (Jessica Fletcher woont in Maine), maar sinds ik het blog van Amanda Soule heb ontdekt wil ik er dolgraag eens naar toe en dan het liefst in de herfst. De kleuren van de bomen zijn daar dan zo ontzettend mooi. Bijna even hoog op de lijst staat de Grand Canyon. En New York. En San Francisco. En… eigenlijk wil ik dus gewoon graag een zeer uitgebreide rondreis in de Verenigde Staten maken.

3. Wie of wat is je grootste inspiratie?
Op schrijfgebied: Nora Roberts, Agatha Christie en Scheherazade (Maria Oomkens). En verder: Amanda Soule (niet alleen voor haar blog als totaal en haar fotografie, maar ook of zelfs vooral vanwege de manier waarop ze in het leven staat. Stop, breathe, move slowly.

4. Waarom ben je een weblog gestart?
Ik schreef al af en toe een stukje over ons gezin, geinspireerd door Scheherazade van Libelle, maar deed daar verder niet veel mee (behalve naar de Libelle sturen en afgewezen worden dan, maar dat is een ander verhaal). Toen een internetvriendin in 2001 een blog begon, haakte ik daar dus meteen op in en begon ook. Ik blog dus al ruim twaalf jaar.

… De oplettende lezer wierp bij het lezen van die laatste zin waarschijnlijk een blik op mijn archief. En dat start pas in 2002 met een karige twee stukjes. En toch beweer ik al sinds 2001 te bloggen? Dat klopt. Ik hoor wel bij de alleerste bloggers, of misschien bij de tweede stroom (de allereersten begonnen in april 2001, ik in augustus), maar ik heb veel moeite gehad met het vinden van mijn grenzen. Wat schrijf je wel en wat niet? In die eerste tijd heb ik teveel gedeeld wat ik nu niet meer online zou zetten. Ik heb de regel (en probeer me daaraan te houden) dat ik alleen mijn eigen verhaal vertel en niet dat van anderen (mijn man, mijn kinderen of andere mensen). Van de stukjes die ik bewaard had, zijn er dus nog een aantal geschrapt (en eigenlijk moet ik er nog eens door heen spitten). De grens is een beetje vaag, maar het komt erop neer dat gewoon pubergedrag (ruzietjes of rode broekjes bijvoorbeeld) wel mag, maar details die echt specifiek (en die ga ik dus ook niet noemen) bij hen horen niet.
Ik ben in de afgelopen jaren regelmatig gestopt en weer begonnen met bloggen, maar ik denk dat dat nu wel voorbij is. Ik heb nog weleens moeite met het “enge” deel van internet, maar mis het altijd verschrikkelijk als ik weer eens gestopt ben. Bovendien raak ik daarmee steeds mijn vaste lezers kwijt en dat wil ik niet meer. Ik vind het de laatste tijd juist zo gezellig hier!

5. Wat is je grootste trots in je leven?
Hiermee heeft Anita een beetje de trend gezet. Want hoe kan ik ergens trotser op zijn dan op mijn kinderen? Helaas, zie boven, kan ik niet ingaan op details, maar mijn drie kleine meisjes zijn alledrie opgegroeid tot fantastische jonge vrouwen.

6. Waarvan geniet jij het meest?
Oei, dat is lastig. Ik weet wel waar ik van geniet, maar ik kan niet zeggen waarvan het meest, dat wisselt. Ik geniet van rust, mooie wolkenluchten, de wind om mijn hoofd, het geluid van de zee, de geur van het bos, goede muziek, een mooi verhaal… de lijst is eindeloos.

7. Is er iets wat je al heel lang wil doen maar er nog altijd niet van is gekomen?
Heel veel! Daar heb ik die Drie Dingen op Dinsdag voor in het leven geroepen. Wat me op dit moment te binnen schiet: honingwijn (mede) maken voor Kerst. Ik denk daar altijd te laat aan.

8. Waarvoor kunnen ze jou ´s nachts wakker maken?
Uh…doe maar niet, tenzij er iets echt mis is. Ik kom al slaap tekort, dus er is niet veel dat belangrijk genoeg is om me voor wakker te maken.

9. Op welk zelfgemaakt item ben je het meest trots?
Het is moeilijk om te kiezen, maar ik denk toch op de quilts die ik maakte uit mijn verzameling retro kussenslopen. Eentje gebruik ik zelf, de andere houdt een dierbare vriendin in Amerika warm.

10. Wat vind jij echt onwijs irritant?
Ik doe erg mijn best me nergens aan te ergeren, want dat is slecht voor mijn gezondheid, maar het lukt niet altijd. Ik erger me vooral in het verkeer. Mijn kleine paarse autootje nodigt erg uit tot grof inhaalgedrag (want je gaat toch niet achter zo’n vrouwending rijden met je grote bak) en daar kan ik slecht tegen. En ik erger me aan mensen die niet netjes in een vak parkeren, maar zo schuin dat het andere vak ook niet bruikbaar is. Zo asociaal. (je kunt wel zien dat ik in de Randstad woon, ik denk dat dit soort dingen in de minder dichtbevolkte delen van Nederland wat minder speelt).

11. Wat zijn jouw plannen voor morgen?
Tja… daar heb ik nu al zo lang mijn mond over gehouden, dat ik het vandaag ook nog maar even niet vertel. Jaja, cliffhanger… Niet dat het zo spectaculair is overigens – ik hoop niet dat mensen zich nu allerlei heftige dingen voorstellen en dan teleurgesteld zullen zijn. Cliffhangers zijn niet echt mijn ding, da’s duidelijk.

Het tweede deel van de Award zegt dat ik 11 andere blogs moet kiezen om de Award aan door te geven. Dat vind ik het lastigste onderdeel, want ik gun het iedereen en ik ben bang mensen te vergeten die zich dan gekwetst gaan voelen (alvast excuses daarvoor, dat ligt meer aan mijn geheugen-als-een-vergiet dan aan jou!).

Toch ga ik proberen een rijtje te maken van bloggers waar ik graag lees en die hier ook regelmatig lezen en/of reageren. Of ze de award aannemen, de vragen (eigenlijk had ik nieuwe mogen bedenken, maar ik vond deze wel mooi eigenlijk) gaan beantwoorden en hem doorgeven, mogen ze natuurlijk zelf weten 😉

In willekeurige volgorde:

Franca van Het Keukenraam
Elisa van Kostelijk Leven
Marie-Anne van 365 dagen ruimen
Sandra van Merry Meet
Helena van Hollandse Klei
Petra van Tuinwaarts
Sascha van Even snel
Sjouke van Niet dromen, maar doen

En dan nog drie collega’s, die ook regelmatig bloggen:

Hermien Stok (schrijfster van kinderboeken over het hondje Benno en herkenbare columns over het dagelijks leven en het opknappen van haar vakantiewoning in Slovakije)
Wilma Hollander (een Hollandse schrijfster in Griekenland)
Elly Koster (schrijven met een knipoog naar het noorden)

En last, but not least, een vriendin uit een groepje gezellige vrouwen dat ik via internet ontmoet heb (waar Hermien overigens ook bij hoort)

Monica van Monica’s mening

Oh, dat zijn er twaalf. Nou ja. Die laatste was een bonuslink, zullen we maar denken, want haar blog is toch echt het lezen waard.