Gaar

Gisteren had ik het even erg druk met iets anders. Van even een stukje schrijven kwam echt niets terecht. Dus dacht ik: geen man (vrouw) overboord, ik doe het morgen wel. Moet kunnen toch?
Dat zou je denken. Maar helaas. Vandaag was zo’n dag. Zo’n rare dag. Druk met niets. Ik heb alleen maar heen en weer gereden. Maar daar word je knap gaar van.
De oudste dochters hadden theorie-examen. Om de een of andere vage reden zit zo’n CBR-gebouw altijd op een plek die heel lastig met het openbaar vervoer te bereiken is. Dus zou ik ze wel even brengen. We stapten in de auto en ik vroeg aan de tomtom of hij de route even wilde verzinnen. Maar de tomtom kende heel het adres niet. Dat ligt in een zeer nieuwe wijk en onze tomtom is al wat ouder.
Dus naar binnen gerend, computer opgestart, route opgezocht op internet (daar kenden ze het adres wel) en route uitgeprint. Nou ja, ook dat klinkt gemakkelijker dan het was, want onze printer is echt ontzettend langzaam. Vooral over plaatjes moet hij lang nadenken. En ik had per ongeluk ingesteld dat ik bij elke actie een kaartje wilde.
Eenmaal op het juiste adres, bleken alle parkeerplaatsen bestemd te zijn voor examenauto’s. Dus liet ik de dochters uitstappen en ging maar weer weg. Ik wilde toch nog even langs de Makro. Niet dat ik precies wist waar die was, want wij gaan normaal gesproken naar een andere. Echtgenoot had me wel uitgelegd waar ik deze moest vinden, maar ik vond niets. Dus besloot ik terug te gaan naar het CBR kantoor.
Misschien vraagt u zich af waarom ik niet naar huis ging. Dat komt doordat ik die examens precies zo ver van ons huis gehouden werden, dat ik net even mijn auto kon parkeren en dan meteen weer weg moest. Schiet ook niet op. Ik ging dus gewoon ergens een parkeerplaatsje zoeken en wachten. Ik had speciaal een breiwerkje meegenomen. Maar ik moest eigenlijk wel even naar het toilet, dus besloot ik te stoppen bij een fastfood restaurant. Ik nam de afslag en jawel: daar was de Makro. Die gelukkig ook een toilet had.
Om een lang verhaal kort te maken: terug naar het CBR, gebreid, dochters geslaagd, met dochters naar winkelcentrum om ene dochter naar onhandig ingepland werk te brengen en andere dochter naar opticien. Na een uur nog een keer na het winkelcentrum omdat die bril al klaar was. En weer een uur later alweer naar het winkelcentrum om de werkende dochter weer op te halen.
Toen was ik gaar. En toen kon ik dus geen degelijk stukje meer schrijven. Vandaar dat u het deze week hier mee moet doen.