Geen avonturen

Het nadeel van ergens  “wonen” in plaats van op vakantie gaan, is dat je er weinig over kunt vertellen. Je beleeft nu eenmaal geen grote avonturen. Behalve wat korte uitstapjes om de omgeving te leren kennen brengen we het grootste deel van onze dagen net zo door als thuis. Achter de laptop, aan het werk. Waarbij het natuurlijk wel een groot verschil maakt dat we heerlijk buiten op de porch kunnen zitten, of, bij te felle zon of regen, binnen, maar dan wel omringd door open ramen, zodat je nog steeds die heerlijke, altijd aanwezig wind voelt.

Of het daaraan ligt weet ik niet, maar ik schreef de afgelopen week in één ruk door het tweede deel van het boek waar ik in november aan begonnen was, maar dat ik wegens feest- en andere drukte niet kon afmaken. Nog wat bijschaven hier en daar en dan is het klaar. 
En nu begint er zelfs al weer wat anders te borrelen, dus voorlopig heb ik genoeg te doen. Maar echt veel kan ik daar natuurlijk niet nog over vertellen.

We zijn wel van plan om ook uit te rusten, dus in het weekend werken we niet de hele dag. Ja, ik weet het… de hele dag niet zou beter zijn, maar dat was even geen optie wegens spoedklussen voor echtgenoot. En het werkte best. We stonden op tijd op, werkten tot twaalf uur, besloten dat het in Nederland vijf uur was en dus einde werkdag en gingen op avontuur. Nou ja, op pad in ieder geval. Zaterdag bekeken we wat winkels. Het blijkt dat hier best kleding te koop is en dat ik dat vorige keer ook al gezien heb. Maar dat is dus totaal niet blijven hangen. Zoals ik al zei, het boeit me niet echt. Misschien als ik een wat kleinere maat zou hebben. Want er hingen wel erg leuke jurkjes tussen. Wat ons vooral opviel was dat er zoveel rode kleding in de etalages hing. In Nederland zoek je je drie slagen in de rondte naar een gezellige rode trui. Ja, hier ook, want truien verkopen ze niet, maar de rode shirtjes, jurkjes en blousjes liggen wel voor het oprapen. Ik ben van schrik minder gaan eten. Wie weet kan ik er dan aan het eind van deze periode in.

We dronken wat op een terrasje aan de Handelskade en aten wat in het Riffort. Daarna wandelden we over een met gezellige kleurtjes verlichte Emmabrug weer terug naar de auto en hadden het gevoel dat we een dubbele dag geleefd hadden. Eerst lekker gewerkt, daarna heerlijk vakantiegevierd.
Daarom volgden we zondag hetzelfde patroon. Eerst werken, daarna op stap. Alleen deze keer niet naar de stad, want we wilden zwemmen. En hoewel er vlak bij ons apartement een strand is (nog geen 10 minuten met de auto, daar waren we woensdag al even wezen kijken), besloten we naar ons favoriete strand van oktober te gaan. Dat is hier bijna een uur rijden vandaan, maar dat geeft niet, want het is een mooie rit door de natuur, die we toch wel een beetje missen in de stad.
We dobberden en watertrapten en zwommen een paar baantjes. Dat laatste klinkt gemakkelijker dan het is, want ik bedoel dus dat we evenwijdig aan het strand de hele baai overzwommen. Dat is best een leuk stukje, zelfs bij de Kleine Knip. Goed voor de armspieren.

Daarna dronken we wat bij Landhuis Daniel en genoten van de vogels en hun gefluit. Iets wat we eigenlijk heel de dag doen, want hier bij het apartement kunnen ze er ook wat van. Er staat een grote volière met parkieten en nog twee papagaaien in aparte kooien. Ik heb er gemengde gevoelens over, maar ze klinken in ieder geval vrolijk genoeg. Daarnaast vliegen er heel wat vrije vogeltjes rond. Ook de duiven zijn goed vertegenwoordigd. Die komen hier uit de dakgoot van het overdekte terras tegenover ons drinken. De laatste paar dagen is het er wat minder rustig dan normaal, want er komt iedere keer een mannetjesduif bij zitten die gaat lopen baltsen acher de drinkende vrouwtjes langs. Die vrouwtjes zijn daar niet van gediend en die jongen blijft dus iedere keer teleurgesteld alleen achter. Maar dat deert hem blijkbaar niet, want zodra er weer een paar dames komen drinken, staat hij er ook weer. Hij heeft dus niet het gevoel dat hij gezichtsverlies leidt als ze hem allemaal afwijzen. Of dat gezicht was hij al verloren, dat kan ook. Want misschien was dit wel dezelfde duif die een paar dagen geleden elegant landde op de uitstekende tak van een struik, een keer of vijf angstig met zijn vleugels klapperend ver heen en weer zwaaide en toen toch maar wegvloog. Je moet het gezien hebben om er zo hard om te lachen als wij gedaan hebben.

Avonturen beleven? Nee, dat niet. Maar genieten doen we wel.

strandje vlakbij ons apartement

haventje

gezellig verlichte Emmabrug

Emmabrug. De bogen veranderen van kleur.

Vogeltje. Geen idee hoe hij heet, maar hij fluit erg mooi.

Cactus in bloei, of bloem op cactus. Helemaal zeker weet ik het niet.

Suikerdiefje loert naar onze glazen wijn

P.s. hebben jullie gezien dat ik nu op mijn website iedere maand een nieuwsbrief met schrijfnieuwtjes plaats? In je mail ontvangen kan ook daar (net als hier) via de gadget in de zijbalk.