Hoe vroeg ik ook begin, ik loop altijd te haasten om de boel af te krijgen! Nu ik dit zo zwart op wit zie staan, besef ik dat dit voor heel veel dingen geldt, maar ik doelde eigenlijk op Sinterklaas.
Heerlijk feest, ik schreef het al eerder. Een deel hebben we al gevierd, met de schoonouders afgelopen zondag en met mijn familie de zaterdag ervoor. Dat was fijn en ik was ook min of meer op tijd klaar. Niet zo vroeg als mijn bedoeling was, maar toch. Het was een fijn feest, zaterdag. Mijn ouders beheersen de kunst van “veel cadeautjes voor weinig geld” perfect. We kregen allemaal een met sinterklaaspapier versierde doos vol cadeautjes. De reactie van mijn vijfjarige neefje was er een om voor het nageslacht vast te leggen (bij deze dus). Bij het openen van zijn doos riep hij opgewonden: “Ben ik dan zó lief geweest?”
Mijn eigen dochter bracht me nog even in de war. Die zei met een uitgestreken gezicht: “Mama, ik wil eenendertig euro op mijn bankrekening storten.” (Ik speel hier voor bank, contant uitgekeerd loon gaat in mijn portemonnee en dat maak ik dan weer over naar hun rekeningen). Ik keek haar wazig aan, wilde al vragen waar ze dat ineens vandaan haalde en zag toen pas dat ze chocolademunten in haar handen had.
Een dochter kreeg nagelvijltjes en een nagelschaartje, waar haar zus heel blij mee was, want “dan hoeft ze die tenminste niet meer van mij te lenen!”
Zondag was ook fijn. We aten mijn erwtensoep en eigen gebakken brood tot we niet meer konden en hadden veel plezier met chocoladeletters en bescheiden cadeautjes.
Maar toen was het maandag en moest ik nog wat voorbereiden voor vandaag. Maar ik bouwde even een kast (dat is een ander verhaal) en had het druk met van alles. En dinsdag haalde ik wel inpakpapier (dat was al op), maar aan de gedichten kwam ik niet toe.
En zo is het dus al vijf december. Vanavond pakjesavond. En hoewel we ook deze avond redelijk bescheiden blijven (drie keer bescheiden is ook al een boel, maar als ik zie wat men tegenwoordig normaal vind…) heb ik toch vijf pakjes per persoon. Dat is dus nog eens twintig gedichten. Het is je reinste rijmelarij die er hier plaatsvindt (ik ben even aan het uitrusten, moet er nog een stuk of vier), maar dat geeft niet. Het gaat om het voorlezen, de lol, de kleine plagerijtjes en de gezelligheid.
En nu moet ik heel erg hard gaan denken
om jullie nog wat laatste woorden te schenken.
Ik kan nog uren door gaan schrijven
over Sinterklaasfeesten die moeten blijven.
Over mensen die het uit de tijd gaan vinden
en daarmee hun verleden ontbinden
over anderen die alleen maar klagen
over kinderen die belachelijk dure dingen vragen.
En er dan maar over zwijgen
dat ze die dingen van hen zelf krijgen!
Ik zou ook kunnen doordraven
over grote en kleine gaven
over het immateriele van gezelligheid en aandacht
dat veel meer waard is dan praal en pracht.
Over herinneringen die op deze manier
worden gemaakt in het nu en het hier
die later dierbaar zullen zijn
ook al zijn de kinderen nu nog klein.
Maar voor dit alles heb ik helemaal geen tijd
er moet nog eten worden bereid,
er moeten rijmen worden gedicht door deze Sint
en daarom ga ik nu gezwind
weer aan het werk, maar lieve mensen,
eerst wil ik jullie nog een fijne pakjesavond wensen!