Het leven

Tegenwoordig lees en hoor je zo veel over hoe je leven zou moeten zijn. Je moet een doel hebben, gericht leven, gelukkig leven, voor jezelf leven en ook voor een ander. Je moet je leven plannen en onder controle hebben en je moet afwachten wat het lot voor je in petto heeft. Stapels boeken en tijdschriften, miljoenen, miljarden letters worden er aan het onderwerp “leven” gewijd.
Natuurlijk ben ik niet totaal onbewogen onder dit fenomeen. En ook ik heb mijn leven eens goed onder de loep genomen. Ik schrok ervan. Dat leven van mij… dat was een rommeltje! Daar moest dringend tijd aan besteed worden. ik las een stapel boeken en spendeerde heel wat telefoontikken aan websites over dit onderwerp en stelde uiteindelijk een to-do lijst op. Een doel moest ik hebben, spiritueel moest ik weten wat ik deed en ik moest mijn eigen keuzes gaan maken.
Het eerste was al niet gemakkelijk. Ik vind het al een hijs te snappen welk doel bij welke kleur voetbaltruitjes hoort, als ik per ongeluk een glimp van een wedstrijd opvang. Laat staan dat ik zo maar even kan definieren wat mijn levensdoel is. Carriere, geld, reizen… allemaal leuk, maar het ultieme doel? Nee. En gelukkig zijn, “mensen helpen”, mezelf vinden…klinkt mooi, maar daar kan ik niets mee. Ja, ik kan er wel wat mee, maar het is me te vaag om als doel te stellen.
En ik vraag me dan stiekem altijd af: hoe voelt het als je je doel bereikt hebt? Ben je dan klaar met leven? Of kies je dan een nieuw doel? Dat lijkt me dan ook een ingewikkelde manier van leven, een soort hink-stap-sprong tot je er letterlijk dood bij neer valt.
Toen ben ik spiritueel geworden. Niet dat ik geen greintje spiritualiteit bezat, ik heb werkelijk zo mijn eigen ideeen over de dingen, maar een religie had ik niet. En heb ik nog steeds niet. Ik heb er heel wat bekeken en overdacht,  maarhet lastige is dat iedere religie goede en minder goede punten kent. En ik kon dus niet kiezen.
Het bleek dat New Age zo’n beetje het beste van alles probeert te gebruiken. Dan hoef je niet te kiezen.
Enthousiast wierp ik me op meditatie, tarotkaarten en wierook. Maar als ik net in lotushouding zat te proberen nergens aan te denken, viel er een kind van de glijbaan, kookten de aardappels over of ging de telefoon. En als ik de kaarten had uitgespreid kwam er een kind meekijken: “Doe je patience, mama?”
Brandde ik een beetje wierook, dan moest daarna het hele huis gelucht worden, want we vinden het allemaal stinken (ik ook). En toen het me eindelijk lukte om een beetje zweverig te worden, landde ik weer met beide voetjes op de grond, want het bleek dat ik hier beneden toch ook nog het een en ander te doen had.
Het lukt mij persoonlijk niet tegelijkertijd te praten met engelen en de stofzuiger te hanteren, of te denken over Liefde en Licht in de wereld en de badkamer te soppen. Hulde aan ieder die dat wel kan overigens, maar voor mij werkt het niet. Als spiritueel mens ben ik bepaald een mislukkeling.
En aangezien ik voor mezelf moest kiezen deed ik dat. Ik stopte met spiritueel zijn en begon erop te letten dat ik keuzes maakte voor mezelf. En kwam er vervolgens achter dat dat een bijzonder vermoeiend iets is. Want wil ik zelf boodschappen doen, of is me dat opgelegd door anderen? Wil ik zelf het toilet reinigen of ben ik een slaaf van de sleur? Eten we vanavond iets wat ik lust of doe ik alweer wat mijn kinderen zonder morren eten? Toen alle voorraadkasten leeg waren, het huis dringend aan een grote schoonmaak toe en de kinderen en mijn man in opstand omdat zij niet gesteld zijn op iedere avond salade en rijst, heb ik ook dit experiment maar beeindigd.
En nu… nu leef ik er maar zo’n beetje op los. Voel me gelukkig met mijn zorg voor het gezin, mijn parttime baantje, mijn huishouden en mijn hobbies. De boeken en tijdschrift artikelen over Het Leven leg ik naast me neer. Ik weet nu precies wat voor mij de beste manier van leven is.
Een heerlijk rommeltje, een stoofpotje, met als basisingredient de liefde voor en van mijn gezin, gecombineerd met een fijn huis, een leuke baan en boeiende hobbies. Dit alles op smaak gebracht met een melange van spiritualiteit, logica en filosofie. Dat staat al een paar decennia te sudderen op een zacht pitje, af en toe op hoog vuur om de harde stukken zacht te koken.
Hoe het na afloop zal smaken is nog de vraag. Ik hoop niet te bitter, een beetje zoet en verder vooral pittig gekruid.