Interview

Gisteren zat ik ineens aan de andere kant van de krant. Normaal gesproken zit ik met mijn schrijfblok tegenover iemand die iets bijzonders te vertellen heeft. Dat vond ik in het begin eng, maar dat went. Ik zal me vast niet aan de regels houden, want het wordt meestal erg gezellig. Het loopt ook vaak uit. Ik laat mensen fijn vertellen, vraag af en toe iets en soms ben ik heel onprofessioneel en vertel ik zelf ook van alles. Het draait echter om de persoon die ik interview en dat maakt het gemakkelijk.
Gisteren was ik degene om wie het draaide. En dat was helemaal niet gemakkelijk! Want ik kan wel gezellig babbelen, maar antwoord geven op vragen is dan toch weer een stuk lastiger.
Ik schreef al eerder dat ik het lastig vind om te beschrijven waar het boek over gaat. En ik vind het nog lastiger om antwoord te geven op de vraag hoe ik zover gekomen ben. Tja, ik weet het niet. Nou ja, eigenlijk wel. Maar dat is een lang en warrig verhaal. Het schrijven van een boek werd vooraf gegaan door het schrijven van dit soort stukjes. Ik stuurde ze naar Libelle, maar daar hadden ze geen nieuwe columniste nodig. Ik las dat Maria Oomkens ooit begonnen was met het schrijven van korte verhalen. Dus probeerde ik dat ook. Ik stuurde ze naar een aantal bladen, maar kreeg steeds hetzelfde antwoord. Er is geen markt voor korte verhalen, zeker niet van onbekende schrijfsters. En toen dacht ik: “dan schrijf ik gewoon een boek.”
Tja. Zo simpel was dat. Maar dat is nog maar de helft van het verhaal. Ik zei al, warrig en lang.
Ik heb trouwens een lastig talent. Ik kan heel goed op zijn kop lezen. Dus ben ik op een gegeven moment maar naar mijn koffiekopje gaan staren, want ik zat gezellig te mee te lezen met wat de verslaggeefster schreef. Ze had een heel net handschrift, dus dat ging prima. Bij mij kijken mensen ook wel eens mee en dan zeggen ze tactvol: “Je schrijft heel snel, zeg…”
Ze bedoelen onleesbaar. En daar hebben ze gelijk in. Soms moet ik er zelf ook op puzzelen, maar het komt eigenlijk altijd goed. Ik heb nog nooit heel domme dingen geschreven.
En ik ga er maar vanuit dat deze collega dat ook niet doet. Ik hoop alleen dat ik dan ook geen domme dingen heb gezegd!