Deze nieuwsbrief schrijf ik heerlijk in de schaduw, buiten op de porch. We zijn, zoals altijd hier, vroeg opgestaan om in de nog koele ochtend te werken. Vanmiddag gaan we waarschijnlijk naar het strand.
Inderdaad, we zijn op dit moment niet in Nederland. Afgelopen weekend pakte ik de koffers in, liet de dochters met een hoop goede raadgevingen en een schoon huis achter en vertrok samen met echtgenoot naar Curaçao. Ooit hopen we hier echt te gaan wonen, maar deze keer blijven we twee maanden.
Het wordt niet alleen pretmaken en op het strand liggen. Echtgenoot heeft een paar software deadlines en ik word geacht begin maart mijn volgende boek af te hebben. Dat wordt nog even doorpezen, want ik ben nog steeds maar halverwege. De afgelopen maand is er van schrijven weinig tot niets gekomen.
Als ik deze nieuwsbrief klaar heb, ga ik me eerst maar weer eens verdiepen in de levens van Stella en Berend en het hele verhaal nog eens goed doorlezen. Ik weet nog wel ongeveer wat er tot nu toe gebeurd, maar ik moet de sfeer weer even te pakken krijgen. Het speelt zich gewoon af in Nederland, dus dat is al een beetje lastig en ik ben blij dat ik het verhaal niet hartje winter geplaatst heb, want dan zou het contrast wel erg groot worden.
Op schrijfgebied heb ik dus weinig nieuws te vertellen.Wel kreeg ik in januari een geweldige recensie over Erfgoed van Irene Kalsbeek van The Sword
Erfgoed is een lekkere feelgoodroman met een heerlijke dosis spanning. Dit maakt het boek minder voorspelbaar en de aandacht van de lezer blijft goed vastgehouden. Het feit dat Donna totaal onverwachts oog in oog staat met een oude liefde is een vrij regelmatig terugkerend onderwerp in dit genre, maar door het spannende element is het vernieuwend. Al snel merk je op dat er iets geheimzinnigs is aan het landgoed en zijn bewoners. Met haar scherpe oog voor detail, vallen Donna dingen heel snel op. Vreemde zaken, waardoor ze zich af gaat vragen wat er achter deze zaken verborgen gaat. Nieuwsgierig als ze is, kan ze het niet laten om op onderzoek uit te gaan. Ze neemt je mee in het verhaal en je samen met haar neem je een stap terug in de tijd. Want op Landgoed Santhove lijkt de tijd jarenlang stil te hebben gestaan.
Geertrude Verweij heeft een vlotte schrijfstijl en vermoeit de lezer niet met nutteloze details. Zodra er ergens dieper op in wordt gegaan, weet je zeker dat het een doel heeft. Dit maakt dat het verhaal krachtig geschreven is en dat de aandacht van de lezer scherp blijft. Door het liefdesverhaal is het ook gewoon een heel ontspannend boek om te lezen en hiermee komt het boek veel lezers tegemoet: heerlijk genieten van de romantiek, maar zonder dat het te zoetsappig wordt. Ideale mix waar je in blijft lezen en het boek al snel met volle tevredenheid uitgelezen naast je neer legt!
Ze gaf me vierenhalf van de maximaal vijf sterren. Ik ben er erg blij mee! Schrijven is en blijft een eenzaam vak en dit soort recensies (en lieve mailtjes en reacties van andere lezers) zijn enorme opstekers.
Overigens is Erfgoed inmiddels in veel bibliotheken al te leen. En natuurlijk te koop op de bekende adressen, maar als je nog in het steeds zeldzamere bezit bent van een authentieke boekhandel in de omgeving is het misschien de moeite waard om mijn boeken dáár te bestellen – dat kan namelijk ook gewoon en wie weet redt je die boekhandel ermee.