Onthaasten

De dagen op Cantecor waren heerlijk rustig. Terwijl we in en “normaal” hotel moeten haasten om voor half tien te ontbijten, waren we hier de eerste dag om negen uur eigenlijk aan de vroege kant. Niet dat het niet mogelijk is om eerder te ontbijten, maar normaal gesproken ontbijt men daar rond tien uur. Dat deden we dus de hele week. Op ons gemak een kopje koffie, wat broodjes, thee (ik, echtgenoot drinkt alleen thee als hij ziek is en dat was hij gelukkig niet), en chocolademelk (de dochters, ik begrijp niet hoe ze het wegkrijgen, ‘s ochtends vroeg).
Iedere ochtend was het warm genoeg om op het terras te ontbijten met het geweldige uitzicht over het dal. Meestal liep het ontbijt naadloos over in een koffieuurtje, waarna we tegen twaalven besloten eens een stukje te gaan rijden en een lunch te regelen. We hebben wat ritjes in de omgeving gemaakt, al dan niet per ongeluk, want toen we op zoek waren naar de rondvaartboot, eindigden we met een mooie tocht langs de Lot, de kant van de grotten op. De grotten hebben we niet gezien, voor de meeste moet je ruim van tevoren kaarten reserveren en dat hadden we dus niet gedaan. Maar de omgeving is al mooi genoeg. We maakten ook een ritje met een treintje door Cahors. Dat was een gouden greep, want we kwamen erachter dat er in deze stad, die we toch al een paar keer gezien hadden, nog heel wat dingen waren die we van dichtbij wilden zien. Het was wel heel jammer dat we geen frans kunnen verstaan, want “Le Chauffeur” (dat stond op zijn pet) kletste de hele rit van meer dan een uur vol. Hij zong een liedje, citeerde stukken uit boeken of toneelstukken (dat kon je horen omdat zijn stem dan Shakespeariaans hoogdravender werd, compleet met rollende erren) en er werd regelmatig gegrinnikt door mensen die hem wel konden verstaan. Evengoed hadden we een leuk ritje, want de sfeer was gezellig. Meestal besloten we zo rond een uur of vier dat het tijd werd om naar “huis” te gaan, de kinderen omdat het zwembad riep, wij omdat we wel weer een roseetje lustten. Normaal gesproken drink ik weinig en vaak weken lang niets, maar daar…  We aten de eerste avond in een naburig restaurant, de tweede avond zorgden Lidy en Rene voor een heerlijke maaltijd (dat is niet standaard daar, een chambre d’hotes is een bed & breakfast).
De derde avond aten we in Cahors. Er was een bluesfestival en we kozen voor een terras vlak bij het podium. De muziek was geweldig, de eerste groep was echte blues, de tweede speelde muziek die meer in de richting kwam van de Blues Brothers, met een flinke beat erin dus. De muziek vergoedde gelukkig het slechte eten. We kozen voor een streekmenu, maar het lag echt niet alleen aan onze hollandse smaak dat het niet lekker was. We begonnen met foie gras (eigenlijk tegen mijn principes, trouwens). Nu vind ik lever gewoon niet lekker, maar er lag iets van fruit naast dat zo prutterig was dat het rottend smaakte en dat is gewoon slecht klaargemaakt. Vervolgens kregen de Confit de Canard met koude patat. Confit de Canard is gekookte eend, maar dat hoort wel in het eigen vet gekookt te worden, zodat de smaak van het vlees behouden blijft. Dit leek wel in water gekookt, er zat gewoon geen enkele smaak aan. Het toetje was naar keuze, volgens het menu. Dus ik maakte de ober, die geen enkele moeite deed om ons te helpen met ons moeizame frans, duidelijk dat we “glace” wilden. Ik had hem al verschillende malen voorbij zien wandelen met ijs en chocolade saus, dat leek ons wel veilig. Maar dat kon niet. Hij liep weg en kwam een hele tijd later pas terug om in onverstaanbaar frans een rij gerechten op te noemen. Papiertje erbij was handig geweest. We hoorden iets van “crepe” en kozen daar maar voor. Dunne pannekoekjes met vulling, daar kun je weinig aan verknallen, toch? Het bleek dat we het allemaal verkeerd verstaan hadden. Daar gaan we dan maar van uit. Het was “creme”, Creme Brulee. Tenminste, daar leek het op. Alleen hoort het Brulee gedeelte dan wel te zorgen voor een gecarameliseerde bovenkant van de pudding. Dit was een muf smakend puddinkje met een geschroeide bovenkant.  Over de service van de ober hebben we het maar niet eens meer, dat mannetje is al die woorden niet waard. De muziek was goed.
De dag erna regelden we met alle gasten van Cantecor zelf een buffet voor het avondeten. Dat was een succes, lekker brood, kant en klaar geroosterde kip, lekker vleesbeleg, sla en kaas. En voor een minimale prijs. En de laatste avond sloten we af met een diner dat Lidy klaargemaakt had. Dat was geweldig, heerlijke salade, courgettesoep (ze hebben daar courgettes uit eigen tuin, die zo groot zijn als meloenen en toch heerlijk smaken), Confit de Canard (deze keer goed klaargemaakt en heerlijk smakend) en ijs toe.
Heerlijk ontspannen waren we na deze dagen van rust en lekker (meestal dan) eten. We hadden dan ook best zin om nog een weekje te gaan kamperen…