_thumb)
Een leuke ontmoeting waar ik zelf niet veel bij hoefde te verzinnen wil ik jullie ook niet onthouden.
Een paar dagen geleden lagen we in onze favoriete ligstoelen aan het strand toen er een man langskwam. Hij zette zijn zware tas even neer en zei (in het engels): “Doe dat maar eens na, met een tas van twintig kilo sjouwen als je al tweeënzestig bent.”
Echtgenoot antwoordde dat hij hoopte dat hij dat tegen die tijd nog zou kunnen. Dat was genoeg toenadering. De man vertelde dat hij de hele wereld rondgereisd had. Hij was onder andere in Egypte geweest. Daar was hij (als Amerikaan) beschuldigt van spionage. Een paar Egyptenaren (“moet je je voorstellen, zij hadden familie bij de Taliban, die door de Amerikanen, my people, dood geschoten waren”) hebben hem geholpen het land uit te komen.
We hoefden nauwelijks antwoord te geven, hij praatte maar door, liep na afloop van dat verhaal bijna weg en kwam toen nog terug met een toegift. Als je hem moest geloven raakte hij overal in moeilijkheden, want hij was ook in aanraking geweest met de maffia in Manila. Die hadden al zijn papieren gestolen.
Wantrouwend als we zijn (geworden), wachtten we vol spanning wat hij nu eigenlijk wilde verkopen, maar hij pakte voor de tweede keer zijn twintig kilo zware tas op en liep met een vrolijke groet weg.
Anderhalf uur later (ja, we lagen er nog steeds) kwam hij terug. Met een nieuw verhaal, over de oplichters die hij op zijn reizen was tegengekomen en waaraan hij een hoop geld en zelfs al zijn papieren was kwijtgeraakt. En weer dachten we: “Nu komt het, hij wil geld.” Maar weer ging hij gewoon weg. Na een tweede verhaal, net zoals daarvoor.
Weer een uur later (ja, we lagen er nog steeds, we hadden een extra luie dag) kwam hij nog eens voorbij. Inmiddels wist hij dat hij bij ons zijn verhaal kwijt kon, dus begon hij gewoon uit het niets. We verdenken hem ervan dat hij al hoopte dat we er nog waren en van te voren al had besloten wat hij nog wilde vertellen. Dus zette hij zijn tas neer, keek ons aan en zei: “Er zijn drie dingen die je moet weten over Tucson Arizona. Nou ja, eigenlijk één ding: ga er niet heen. Maar er zijn dus drie dingen…”
De dames die op de andere twee ligstoelen lagen, luisterden in opperste verbazing toe, maar voor hen had hij eigenlijk geen oog. Wij waren zijn publiek. Deze keer was zijn reprise een verhaal over New York. Daar ben je veilig, zolang je er maar uitziet als een toerist. Want de politie heeft tegen de moordenaars en de overvallers gezegd dat ze hen in kleine stukjes zouden snijden als de toeristen aanvielen. Zorg dus dat je een camera bij je hebt en kijkt als een toerist, dan ben je in New York volkomen veilig. Aldus deze meneer, spreek mij er niet op aan als het niet klopt.
Dat was zijn laatste optreden voor ons. We hebben hem niet meer gezien. Maar iedere keer als we daar liggen, kijk ik naar hem uit. Want of zijn verhalen nu waar waren of niet, die man was nu echt wat je noemt een geboren verteller. En daar kan ik alleen maar bewonderend naar luisteren.