Stroomstoring

Niets zet me zo aan het nadenken over de voor- en nadelen van de moderne tijd als een stroomstoring. Ik kwam thuis van een afspraak en wilde even mijn mail lezen. Geen verbinding met internet. Ik ben niet zo heel technisch, maar weet wel dat ik dan naar de router moet kijken, of alle lampjes branden. Daar brandde geen enkel lampje. Stekker zat er wel in. Toen het lichtknopje geprobeerd. Geen licht. Stoppen nagekeken. Die waren goed. Een telefoontje naar de energiemaatschappij leerde me dat ons hele dorp en een stuk van de nabijgelegen stad zonder stroom zaten.
Daar zat ik. Geen mail, geen internet. Ik bedacht dan maar eens iets nuttigs te gaan doen. Stofzuigen, een was draaien, strijken. Oh. Dat ging niet. Ik opende de koelkast en deed hem snel weer dicht, zodat de kou er niet uitviel. Want de koelkast deed het natuurlijk ook niet. Ik zag nog wel dat ik eigenlijk dringend boodschappen moest doen. Maar daarvoor moest ik dan wel een flink eind rijden, want de supermarkt in het dorp is ook dicht als de stroom uitvalt.
Dat was het moment waarop ik me ging afvragen hoe erg we nu eigenlijk afhankelijk zijn van elektriciteit. Het antwoord was verontrustend. Zelfs als ik een houtkachel neerzet, de vloer gewoon met een bezem veeg en ga wassen in een teiltje, is het onmogelijk om zonder stroom te leven. De hele maatschappij raakt dan ontregeld. Winkels moeten sluiten want betalen is onmogelijk. Pinautomaten werken namelijk ook op stroom. En contant geld komt toch eerst uit zo’n automaat. Benzinepompen doen het ook niet zonder elektriciteit, evenals treinen, de metro en de tram.  Dus na een tijdje kunnen we geen van allen meer verder reizen dan we kunnen fietsen. En wie heeft er nog een analoge telefoon? Zo kan ik nog veel meer opnoemen. Ik kreeg het er benauwd van.
Gelukkig ging op dat moment spontaan het licht weer aan. Net op tijd om de televisie in te schakelen en te kijken hoe men zich in Het Kleine Huis op de Prairie prima redt zonder stroom.
Ja, ik weet best dat het leven toen absoluut niet gemakkelijk was. We zijn er echt wel op vooruit gegaan en ik hoef ook niet terug in de tijd. Maar het is wel griezelig dat onze maatschappij zo afhankelijk is van iets dat zomaar ineens weg kan zijn. Gelukkig denk ik daar alleen maar over na tijdens een stroomstoring…