Te veel

Na ruim vier maanden thuisblijfmoederen maak ik de balans op.
Tenminste, dat zou ik willen, maar ik kom er niet helemaal uit. Nou waren dit ook geen rustige maanden.
Ik had eerst dat rijexamen. Daar zat ik al weken van te voren over in, want de twee keer daarvoor was ik gezakt op mijn zenuwen en niet op mijn gebrek aan rijcapaciteiten. Mijn instructeur moest me nog vier lessen geven en zocht de lastigste situaties voor me op. Zo heb ik op zaterdagochtend door hartje Rotterdam gereden. En ik heb ook een keer een uur lang met de radio keihard op irritante muziek rond moeten rijden. Alles in een poging om mij te leren mijn zenuwen onder controle te houden. Of het door deze speciale training kwam, of door de begrijpende examinatrice weet ik niet, maar ik slaagde.
Toen volgde een periode van rijden voor de lol, leuke dingen doen, fijn zelf boodschappen kunnen halen. Dat brak abrupt af toen echtgenoot ziek werd. Dat waren rare weken. Met een man op de bank kun je niet echt je draai vinden. Bovendien maakte ik me veel te veel zorgen om me te richten op mezelf en mijn bezigheden. Toen echtgenoot eindelijk weer op de been was, kregen de dochters vakantie. Er moest gewinkeld worden en er moest gezorgd worden dat we op vakantie konden.
Twee weken vakantie buitenshuis werden gevolgd door een paar weken met vakantievierende tieners.
Eigenlijk kan er helemaal geen balans opgemaakt worden, want er is helemaal geen sprake van wat voor structuur dan ook.
De laatste weken voel ik me een tikje onrustig. Ik heb het gevoel dat ik nog steeds mijn zaken niet echt op een rijtje heb, dat ik nog steeds niet weet wat ik echt wil. Niet dat ik het thuis niet naar mijn zin heb. En niet dat ik me verveel, integendeel zelfs, ik heb het hardstikke druk..
Het werk voor het bedrijf van echtgenoot is op dit moment minimaal, maar dan nog heb ik meer dan genoeg te doen in en om het huis. De lijst met dingen-die-gedaan-moeten-worden is nog steeds eindeloos lang. De schuur is opgeruimd. Dat is in ieder geval wat. En ik ben ook begonnen met het opruimen van het kantoor/rommelkamertje. Verder heb ik heel wat genaaid en gebreid. De tuin is redelijk onkruidvrij en het huis is acceptabel schoon.
Maar verder… Wat er op die lijst staat? Kleine dingen, zoals bloemen planten in hangbakken en in de borders (nog even en het hoeft al niet meer), weer-afhankelijke dingen zoals het verven van de buitenboel, huishoudelijke plannen zoals een grote schoonmaak, het hele huis van top tot teen (maar dat heeft zo weinig zin als er nog steeds hard geklust wordt), vervelende klussen zoals het verven van drie deuren in de gang, creatieve plannen zoals het maken van nieuwe gordijnen voor de huiskamer (nog steeds hangen er de bruine van de vorige bewoner, we willen zo graag wat meer kleur), nieuwe gordijnen voor de keuken (nog steeds kale ramen), de bank bekleden en nieuwe kussens maken, ambitieuze plannen zoals het schrijven van verschillende boeken, sociale plannen zoals het opzoeken van oude schoolvriendinnen, nieuwere internetvriendinnen en familie. Om maar een paar dingen te noemen, want al schrijvend schiet me nog veel meer te binnen.
Ik zie wel een patroon ineens. Ik wil gewoon altijd veel te veel doen. Eigenlijk is er niets veranderd sinds ik twee banen, twee huizen en jongere kinderen had. Blijkbaar zit ik gewoon zo in elkaar. Daar zal ik mee moeten leren omgaan, want echt veranderen lukt duidelijk niet.
Nou ja, in ieder geval zijn mijn leven niet gauw saai worden…