Ik word blij van kamers veranderen. Dat heb ik van mijn opa geërfd. Die deed het ook. Mijn moeder vond het minder leuk als ze thuiskwam en alles was ineens anders, dus bij ons thuis werd er niet vaak geschoven en veranderd. Toch zijn die genen heel sterk, want ik doe niets liever. Ik doe het alleen niet vaak. Het gaat niet. Al die bedrading die een mens tegenwoordig heeft liggen, maakt het knap lastig. Je kunt niet zomaar de televisie ergens anders neerzetten, want dan ligt de kabel fout. Het wordt helemaal lastig als je man zo graag surround wilde. Dan kun je misschien de televisiekabel nog wel verleggen, maar is het geluid verkeerd om. Achterboxjes voor en voorboxen achter, dat soort dingen. Dan zie je op televisie een vrachtwagen van linksvoor naar rechtsachter gaan, maar je hoort het andersom. Dat is niet erg prettig.
In dit huis valt helemaal niet veel te schuiven. We hebben een belachelijk grote bank voor onze kleine kamer en die kan alleen maar tegen de rechtermuur. Want anders moet de eettafel aan die kant en dan staat die voor de deur. Snapt u het nog? Nou ja, maakt niet uit, als wij het maar snappen. Er valt dus niet veel te schuiven.
Maar vandaag heb ik heerlijk mijn zin gehad. Er moest namelijk wel wat verplaatst worden. Niet direct eigenlijk, maar ja. Het moest toch gebeuren en dan wil ik het meteen.
Ik had er een hele nacht over liggen denken en ‘s ochtends had ik de oplossing.
Het probleem was namelijk dat mijn grootmoeders kast de huiskamer uit moest. Heel jammer, want ik bewaar mijn stoffen en wol erin en ik ben ontzettend gehecht aan die kast. Maar we willen een houtkachel kopen en die moet precies daar staan. Het is de enige plek waar dat kan.
Dus moest de kast ergens anders heen. Wegdoen is absoluut geen optie. Toen mijn oma overleden was en we mochten aangeven of er iets was dat we graag wilden hebben, kon ik alleen deze kast verzinnen. Geen sieraden, of antiek, maar de keukenkast. En toen wist ik nog niet eens dat ze het houtsnijwerk zelf ontworpen had.
De kast heeft eerst een jaartje in de keuken gestaan. Maar toen we daar een echte keuken gingen plaatsen (ik had een paar losse oude kastjes, geen keukenblok), moesten we kiezen. Heel erg weinig werkruimte, of die kast eruit. Vandaar dat hij naar de huiskamer verplaatst werd, waar ik hem al snel inpikte voor mijn stoffen. En er zo mogelijk nog meer van ging houden.
Maar goed, die kachel staat ook al heel erg lang op ons verlanglijstje.
Het was alleen jammer dat die kast dus niet in de keuken paste. Hij past wel onder de trap, maar daar staat het wandmeubel. Daar zijn we ook aan gehecht en bovendien staat hij helemaal vol.
Naar boven lukt niet en in de gang paste ook niet. Want dan kon de deur van de meterkast niet open.
Daar heb ik dus een nachtje over liggen piekeren en toen had ik het: ik heb gewoon die deur eruit gesloopt. Nu kunnen we langs de kast nog bij de stoppen en de meters kunnen we ook zien. Ik maak nog wel een gordijntje om de boel weer af te dekken.
Toen kon oma’s kast dus naar de gang. Maar daar stond een lelijke, maar stevige zwarte kast. Die moest naar de kastenkamer. Jawel, die hebben we. Want we hebben besloten dat het derde kamertje in de voormalige garage niet geschikt is als slaapkamer. Dus gaan we die ruimte gebruiken voor opslag. Er stond al een kast en de zwarte kast staat er nu ook. Maar dat was de voorraadkast, dus dat moest ik allemaal in de keuken zien te stapelen. En dan lag de hele huiskamer nog vol met lappen en wol. Ik ben de hele dag bezig geweest met kasten in- en uitpakken. De lappen en de wol liggen nu in het wandmeubel, de kantoorartikelen en de boekhouding in de zwarte kast, en in oma’s kast liggen allerlei dingen die we niet dagelijks gebruiken, gebaksbordjes, kandelaars, enzovoort.
Het lastige van de boel verplaatsen is dat je altijd allerlei dingen overhoudt. Die lagen ergens achterin een kast, maar horen eigenlijk nergens bij. Uiteindelijk verdwijnen ze dan wel weer ergens achterin een kast. Ik ben bijna klaar nu. Nog een beetje schuiven met de creaspullen en nog een paar keukenkasten opruimen. De huiskamer lijkt erg leeg nu, maar de gang ziet er veel beter uit, zo met oma’s kast als middelpunt.
