Vergeten

Begin juni. Schiphol.
Echtgenoot schrikt op uit de apathie die ons altijd overvalt tijdens het wachten tot we eindelijk het vliegtuig in mogen. ‘Waar is mijn portemonnee?’
Niet in zijn zak. Niet in mijn tas. Vergeten. We bellen een dochter die hem voor ons vindt. In de auto, naast de stoel. Uit zijn zak gevallen.
Een maand later, vlak voor we naar Hato (het vliegveld op Curaçao) vertrekken voor de terugreis naar Nederland.
‘Heb je alles?’ vraag ik.
‘Portemonnee heb jij,’ zegt echtgenoot.
‘Nee, die heb ik niet,’ antwoord ik en voeg eraan toe: ‘Geen grapje.’
‘Van mij ook niet,’ is zijn reactie.
Heel serieus zoeken we in de badkamer, bij de keuken, onder het bed, tussen de bagage en overal tot we de portemonnee vinden. In de auto, naast de stoel. Uit zijn zak gevallen.

Een halve dag later komen we doodmoe en op een tijdstip dat voor ons voelt als midden in de nacht aan op Schiphol. En daarom ontdekken we pas dat we ineens een koffer minder hebben als we op het plein bij de hoofdingang op een bankje zitten te wachten op onze ophalers die vreselijk in de file staan.
Ik begin te rennen en realiseer me pas als ik halverwege ben dat ik misschien beter mijn handtas mee had kunnen nemen. Die staat nog bij echtgenoot en de andere koffers, maar ik was vergeten dat ik mijn telefoon nodig zou kunnen hebben.
Mijn koffer had ik even naast de vuilnisbak bij de zijingang geparkeerd terwijl echtgenoot een sigaretje rookte. En daar staat hij nog steeds. Eenzaam en dus zeer verdacht. Met een marechaussee ernaast, die streng vraagt waarom mijn koffer daar is achtergebleven.
‘Vergeten,’ leg ik uit. ‘Nachtvlucht gehad, niet geslapen. Zo moe.’
Hij begrijpt het, maar wil wel even mijn paspoort zien. Dat kan niet want die zit in de vergeten handtas. En echtgenoot bellen dat hij hierheen moet komen gaat ook niet. Gelukkig heeft de man een beter geheugen dan ik. Hij heeft ons zien lopen toen we nog wel alle koffers hadden en durft me daarom te geloven zonder te verifiëren of deze echt van mij is.
En daar ben ik blij om, want ik kan hem ook niet veel vertellen over de inhoud van de koffer. We hebben heel veel achtergelaten in het appartement, dus hij is half leeg. Dat weet ik wel. Maar wat er precies in zit? Dat ben ik vergeten.

(foto van Pexels.com)