Verslagen

Het is heerlijk om weer voor het krantje te werken, echt waar. Maar de afgelopen week was er een die een zeldzame mag blijven. Ik ben er doodop van!
Er was een special over kerstshows bij tuincentra. Leuke opzet, een zestal stukjes met foto’s erbij. Ik kreeg ruim op tijd de opdracht, dus het was best te doen. Alleen kreeg ik de adressen van de deelnemers pas een week van te voren. Dus moest ik zes adressen in een week doen. Wat een verschil zit er tussen die shows! Er was een hele grote, waar ik wel een compleet artikel over had kunnen schrijven en er was een kleine, waarover eigenlijk niet zo heel veel te vertellen was. Maar ook daar lukte het. Ik zag heel veel dingen die ik ook wel wilde hebben, maar ik heb me ingehouden. In ieder geval zag ik zes kerstshows en maakte ik zes stukjes en een heleboel foto’s. Dat was veel voor een week.
Maandagochtend moest ik er nog twee. Dat is erg. Want maandag is inleverdag. De absolute deadline is dinsdagochtend negen uur, maar dat mag alleen bij hoge uitzondering. Maar ja, de klant is koning en de klant wilde pas op maandag.
Het was mijn dag niet die dag. Een van mijn grootste verslaggever-nachtmerries kwam uit. Ik stond keurig om negen uur voor de deur van mijn eerste afspraak. Controleerde gewoontegetrouw voor ik naar binnen liep nog even mijn camera. Smeet tas en camera weer in de auto, sjeesde terug naar huis, haalde de batterij van de camera uit de oplader en sjeesde weer terug om tien minuten te laat aan te komen.
Gelukkig was het dichtbij. De klant heeft er overigens niets van gemerkt, want hoewel ik gebeld had voor een afspraak, wist men amper dat ik zou komen en al helemaal niet wat precies de bedoeling was. Maar goed, aantekeningen gemaakt, “gedoe met sneeuw” samen met de klant vertaald naar  “winterwonderland” (klinkt wat commercieler) en fotootjes gemaakt. Dat ging wel goed, met batterij. Tweede klant was ook niet erg lastig en de show was ontzettend mooi. Alleen jeuken altijd mijn handen om wat dingen te verplaatsen. Meestal is zo’n display voor de verkoop veel te vol voor een foto. Maar ik heb me beheerst en het lukte aardig.
Thuis foto’s gesorteerd, stukjes geschreven, andere stukjes bijgewerkt, vier keer gebeld om een accoord te krijgen op een stukje, heen en weer gemaild met een klant waarmee ik samen een stukje zou maken, foto’s gemaild, stukjes gemaild, klacht van andere klant gemaild, geruststellend antwoord teruggekregen.
Ondertussen te veel gegeten. Dat is wel gek, dat doe ik als ik het druk heb met dit soort dingen. Als ik heel de dag aan het opruimen en soppen ben, eet ik heel weinig, maar een dagje achter de pc werkt op mijn hongergevoel. Nou ja, dat werk ik er de komende week wel weer af. Ik heb na een weekje journalistiek namelijk heel wat huishoudelijk werk in te halen! Maar eerst ga ik een beetje uitrusten. Ik ben namelijk behoorlijk van slag van al die verslagen…