Vertraging

Ik had vorige week niet moeten zeggen dat het allemaal zo simpel was… De laatste twee dagen voor we vertrokken heb ik me de benen uit het lijf gewerkt om alles op tijd af te krijgen. Dat kwam ook wel een beetje juist doordat het zo gemakkelijk ging allemaal. Ik legde de lat steeds hoger. Ik heb mezelf er nog net van kunnen weerhouden om ook nog even de gordijnen te wassen voor we weggingen. En eigenlijk baal ik daar nog steeds een beetje van, want ik had de thuisblijvende dochters zo graag in een volkomen fris huis achtergelaten.

Na zoveel reizen verbazen we ons nog steeds over de regel dat je minstens twee uur van te voren je koffers in moet leveren. Misschien prettig voor de luchthaven zelf, want dan hebben ze tijd genoeg om te scannen en in te laden, maar een ramp voor de reizigers. Of zijn wij de enigen die de winkeltjes na één keer wel gezien hadden? Als we naar Curaçao gaan komt het gelukkig redelijk goed uit. We moeten voor half zeven inchecken en gaan dan daarna maar uitgebreid ontbijten bij één van de restaurantjes. Ons vaste plekje had technische problemen en dus geen warm ontbijt. Dat was pech voor hen, want toen zijn we verder gaan kijken en vonden een goedkoper adresje met een net zo lekker ontbijt.

We aten dat rustig op en liepen toch nog aan de vroege kant naar de gate toe. Daar stond al een rij, maar we hadden geen zin om daar in te gaan staan voor er beweging in zat. Helaas was de rij toen we er wel in wilden gaan staan minstens drie keer zo lang en er zat nog steeds geen beweging in. Later hoorden we dat er een apparaat kapot was, waardoor de veiligheidscontroles vertraging opliepen. We zijn maar weer ergens gaan zitten tot de rij wat korter werd en hoorden uiteindelijk bij de laatsten die instapten. Wat maar goed was ook, want toen we eenmaal zaten konden we nog steeds niet opstijgen.

De piloot was er vrij nuchter onder: “Er is een brandstofklep kapot, waardoor de brandstof overboord spoelt. En dat willen we niet.” Nee, dat willen we zeker niet. Maar meer dan een uur in het vliegtuig wachten wil je ook niet. Zeker niet als de airco niet werkt vanwege datzelfde brandstofprobleem. Toch werd het goed opgelost. We werden aangesloten op een extern airco systeem en er werd water uitgedeeld. Toen we uiteindelijk vertrokken was het ruim twee uur later dan de bedoeling was. Maar goed, we vertrokken, dat scheelt. En met een nieuwe brandstofklep, dat was ook een veilig idee.

Nu zit ik hier op de porch van ons appartementje te schrijven. Het is een kleiner huisje dan het vorige, maar stukken beter onderhouden en veel schoner. De eigenaars zijn heel aardige mensen en hun dochter, die de verhuur regelt, heeft alles perfect onder controle. Slimme tante is dat. Gisteren hadden we het over talen, omdat ze moeite had met onze duitse buren te communiceren. Duits heeft ze niet geleerd op school. Wel zes andere talen, waarvan ze er vijf goed spreekt. Nederlands, Engels, Spaans, Portugees en Papiamento. Ze beginnen daar al op de “speelschool” mee, vertelde ze. Wat natuurlijk erg goed is voor de taalontwikkeling.

Onze eerste dag was, zoals gewoonlijk, een hangdagje. Moe van de reis, moe van de jetlag. Maar wel heerlijk om in een dun rokje en een t-shirt buiten te lopen en het gewoon niet koud te hebben. We “wonen” nu midden in de stad en schuin tegenover een supermarkt en er zijn nog een paar toko’s (supermarkten met Chinese eigenaars) in de omgeving, dus boodschappen doen is lang zo ingewikkeld niet als de vorige keer. Toen woonden we op bijna vijf autominuten van de dichtstbijzijnde toko en daar hadden ze niet veel.

We haalden onze huurauto op en vroegen nog eens extra naar de verzekeringspapieren omdat we in oktober een boete hadden gekregen wegens verlopen verzekeringspapieren. De man die de verhuur regelde werkte nog niet zo lang bij dat bedrijf, maar dat verhaal kende hij: “Oh, waren jullie dat!” Het bleek dat hij de schone taak had gehad om met onze boete naar de rechtszaal te gaan en uit te leggen dat we wel verzekerd waren geweest, maar alleen de verkeerde papieren bij ons hadden. De boete werd vrijwel direct flink verlaagd, dus dat was fijn. Nog fijner was dat de rechter niet gezien had dat deze man om te bewijzen dat we wel verzekerd waren óók de verkeerde papieren bij zich had. Iets waar hij dus pas na afloop achter kwam.

Overigens rijden we nu rond met gekopieerde papieren, wat hopelijk niet voor problemen gaat zorgen. Maar je kunt hier alleen de wegenbelasting betalen als je het officiele verzekeringsbewijs bij je hebt. En die wegenbelasting moet deze week betaald worden. Gelukkig zijn controles zoals die waarbij ik in oktober werd aangehouden hier ook zeldzaam…

ons appartementje

op de porch