Wie hier al leest sinds ons allereerste bezoek aan Curaçao zal bij het zien van bovenstaande foto’s wel denken: ze valt in herhaling. En dat is ook zo. We zijn hier voor de vierde keer en zo langzamerhand begint het normaal te worden. Het voelt niet meer als vakantie of avontuur, maar gewoon heel vertrouwd. Zodra de jetlag voorbij was, merkten we dat we naadloos naar ons ritme van de vorige keer overschakelden. En dat was fijn.
En dus zochten we dit weekend ook niet naar onbekende weggetjes, maar bezochten we onze favoriete plekjes en genoten van het gevoel van herkenning. Na het weekend gingen we uitgerust weer aan het werk. En dat was ook fijn.
Over werk gesproken: boekensite Hebban interviewde mij over mijn nieuwste boek en over de dyslexie-uitgave van Tegenstelling. Bovendien plaatste een Hebban-recensente de allereerste (gelukkig zeer positieve) recensie over Thuisgekomen.
En nu we het toch over mijn nieuwe boek hebben: Jane, mail je me nog even met je postadres? Het pakketje ligt klaar, maar ik heb nog geen reactie van je ontvangen.
Haha, nee, dat is een kilometer of 7000 verder 😉
Die gekleurde huisjes doen me aan port zélande denken…maar je zit iets verder weg begrijp ik….
Oh, ik ben benieuwd wat je dochter ervan vindt! In ons gezin komt ook dyslexie voor, maar ik heb helaas nog geen eigen exemplaar gekregen, dus we hebben nog niet kunnen testen of het ook echt prettiger leest.
Haha ,goed gedaan Anita!
Een versie voor mensen met dyslexie, kijk nou moet ik er wel een gaan kopen voor mijn dochter ( en lekker ook even zelf lezen).
groetjes, Franca.
Daarom heb ik het maar voor je gedaan 😉
Dat doet het inderdaad. Ik had die term in eerste instantie een paar keer gebruikt, maar vond het wel erg "pun intended" overkomen, dus toen heb ik het anders geformuleerd 😉
Mooi om te horen dat jullie goed op je bestemming zijn aangekomen.
Het voelt vast als Thuiskomen 😉