De zomer zat er aan te komen en ik kon er geen zin in krijgen. De zomer zit namelijk vol onverwacht gedoe, vakanties die niet helemaal gepland kunnen worden, barbeques en uitjes die afhankelijk zijn van het weer, kinderen die voortdurend thuis rondhangen en meer van dat soort dingen. Vreselijk lastig, past totaal niet in mijn schema’s. Want nu ik hele dagen thuis ben, moet ik een perfecte huisvrouw zijn. En ongeplande barbeques gaan nu eenmaal niet samen met mijn zorgvuldig opgestelde weekmenu. Buiten in het zonmetje zitten mag alleen op bepaalde tijden (ook een huisvrouw heeft wel eens een pauze), maar dan regent het natuurlijk net. En kinderen die vakantie willen houden, staan laat op, douchen op rare tijden en zitten in de weg. Op vakantie gaan betekent extra gedoe met inpakken en andere voorbereidingen en als je terug komt een enorme bende was, een stoffig huis en een tuin die overwoekerd is door onkruid. Ongeplande uitjes omdat het weer zo mooi is? Rampzalig, dan ligt heel mijn schema in de soep.
Nee, van mij mag het snel weer september zijn.
Het voorgaande stukje, dat een aantal van u waarschijnlijk fronsend gelezen heeft, schreef ik glimlachend. Want dit meen ik natuurlijk niet. Wel is het een weergave van wat er in mijn hoofd omging, de laatste tijd. Ongeveer dan.
Maar gelukkig heb ik inmiddels mijn verstand terug.
Zomer is leuk. En ik moet me maar eens gaan ontspannen.
We gaan dit jaar een weekje naar een chambre d’hotes in Frankrijk. Door echtgenoots rug leek dat even niet door te gaan, maar gelukkig gaan we toch. De rug is nu zelfs zo goed dat we zelfs vage plannen hebben om over de terugreis wat langer te doen. Tentjes mee, luchtbedden en slaapzakken mee, richting het goede weer rijden en we zien wel waar we terecht komen. We zitten wel met een heel kleine bagageruimte in de auto, maar dat gaat opgelost worden met een dakkoffer of een aanhanger. En het gaat tenslotte alleen om slaapplaatsen voor dat weekje, niet om een volledige vakantie uitrusting voor drie weken. Eigenlijk hoop ik dat we een zijstapje naar Italie maken en naar Rome gaan. Alweer, ja. Ik heb tenslotte niet voor niets een slok uit de Trevifontein genomen, de vorige keer. Men zegt dat je dan zeker weet dat je nog eens terugkomt.
Verder zie ik het wel deze maanden. Voorlopig regent het nog uitgebreid en voortdurend. Gelukkig lekt het dak niet meer, dus we zitten droog. De kinderen mogen wat langer computeren en televisiekijken, we gaan eens een dagje winkelen en naar de grote bibliotheek in Rotterdam, en verder zien we wel. Als het weer eindelijk omslaat gaan we zwemmen in de plas en barbequeen in de tuin. We zien het wel, we nemen het zoals het komt en vooral niet te nauw.
Gelukkig duurt het nog heel lang voor het september is!